Κάπνισμα και Αθλητική Απόδοση

Η νικοτίνη έχει αποδειχθεί ότι με την είσοδο της στον ανθρώπινο οργανισμό είναι υπαίτια για την έκρισση κατεχολαμινών που επηρεάζουν τις καρδιαγγειακές αποκρίσεις και τον ενεργειακό μεταβολισμό.

Εσίσης η νικοτίνη προκαλέι αγγειοσυστολή, μείωση της αιμάτωσης των μυών και αύξηση της αρτηριακής πίεσης και όλα αυτά επιβαρύνουν την καρδιά και συμβάλλουν στην μείωση της απόδοσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι καπνιστές σε μία δοκιμασία στον διάδρομο θέλουν περισσότερη ώρα για να φτάσουν μια καρσιακή συχνότητα 130 παλμών παρόλο που έχουν χαμηλότερη αερόβια ικανότητα. Αυτό σύμφωνα με τον (Laustiola και συν. 1991) ωφείλεται στην ενεργοποίηση του παρασυμπαθητικόυ νευρικού συστήματος που προκαλεί με την σειρά του την έκρισση αδρεναλίνης και νορ-αδρεναλίνης.

Επίσης δύο σημαντικά στοιχεία είναι ότι με την διακοπή του καπνίσματος πέφτει δραματικά ο βασικός μεταβολισμός, έτσι εξηγείτε και η άμεση πρόσληψη βάρους σε αυτούς που κόβουν το κάπνισμα καθώς επίσης ότι οι καπνιστές κατα την άσκηση τους, αερόβια ή αναερόβια καταναλώνουν και μεταβολίζουν πολύ περισσότερο γλυκόζη αντί για λίπος και για αυτό τον λόγω έχουν μειωμένη αντοχή στην κώποση.

Δεν περιορίζεται όμως μόνο στις παραπάνω επιδράσεις η νικοτίνη καθώς σε μελέτες που έχουν γίνει σε πειραματόζωα φάνηκε ότι η συγκεκριμένη ουσία μείωνει την τροφική αιμάτωση του μυός καθώς επίσης αναστέλλει τον σχηματισμό αιμοφόρων αγγείων στους τραυματισμένους ιστούς και έτσι αναστέλλει δραματικά την προσπάθεια του οργανισμού να αποκαταστήσει τυχόν μυικούς τραυματισμούς και μυικές βλάβες και κατα συνέπεια καθυστερούν την επόμενη προπονητική μονάδα.

Όσο αφορά την πίσσα τωρα, προκαλεί οίδημα στον βλενογγόνο υμένα των αεραγωγών με συνέπεια να αυξάνεται η αντίσταση ανταλλαγής αερίων και κατα συνέπεια να μην επιτρέπεται η ανταλαγγή οξυγόνου που χρειάζεται για την άσκηση.

Κρίσιμο ρόλο έχει και το μονοξείδιο του άνθρακα καθώς πηγαίνει και δεσμεύει την αιμοσφαιρίνη η οποία είναι υπεύθηνη για την μεταφορά οξυγόνου στο μυικό σύστημα με αποτέλεσμα το οξυγονό να παραγκωνίζεται απο το μονοξείδιο του άνθρακα και έτσι να μην είναι εφικτή η μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς και κατα συνέπεια η ποιοτική συνέχεια της άσκησης.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Πηγή: Εργοφυσιόλογια, Κλεισούρας, Ιατρικές Εκδόσεις Πασχαλίδη

Κά