Στον... αστερισμό της Ιωάννας
- Γράφτηκε από την Ομάδα σύνταξης
- Κατηγορία ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Με την 12ετή της καριέρα στην Α1 βόλεϊ η Γιάννα Βλάχου έχει αποδείξει πως δεν πρόκειται για διάττοντα αστέρα, που πέρασε απλά σαν… κομήτης από το φιλέ και χάθηκε. Η σημερινή λίμπερο του ΣΑΚ Ανατόλια, παραδέχεται πως «το άστρο» που έχει από μικρή «φωτίζει» από ψηλά τη ζωή της, καθώς το 1999-2000 χρειάστηκε να προστεθεί στο άθλημα ο κανονισμός του «λίμπερο» για να «λάμψει» το ταλέντο της,
ενώ έχοντας ήδη κατακτήσει με το Λύκειο Ευόσμου το 1998 τον παγκόσμιο τίτλο στο σχολικό πρωτάθλημα, συγκαταλέγεται για πρώτη φορά στο «2ο ALL STAR GAME γυναικών», ένα… ραντεβού που έκτοτε δεν έχει χάσει ξανά !
Με την ευκαιρία λοιπόν της 4ης συμμετοχής της στο κυριακάτικο (20/2) «ΑLL Star Game 2011», το SentraGoal προσπαθώντας να μελετήσει καλύτερα το « αστέρι» του ελληνικού βόλεϊ, απευθύνθηκε στο «Πλανητάριο Θεσσαλονίκης», μιας και το εν λόγω… «φαινόμενο» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη ζωή στις 14/5/1981 στο Πανόραμα.
Με την πολύτιμη λοιπόν βοήθεια των υπερσύγχρονων τηλεσκοπίων και του υπόλοιπου ειδικού εξοπλισμού, αναλύσαμε τη τέταρτη Ελληνίδα αθλήτρια σε διεθνείς συμμετοχές (192), τη «βασίλισσα» της άμυνας και σας την παρουσιάζουμε σε μία συλλεκτική από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, δύο περίπου μήνες πριν κρεμάσει, πιθανότατα, τη φανέλα της για χάρη της οικογένειας!
Το αγαπημένο παιδί της Μαρίας Γαβαλά
Φορώντας, συμπτωματικά, μία μπλούζα με… αστέρια η Βλάχου ένιωσε από την αρχή στο «σαν στο σπίτι» της στο διαστημικό περιβάλλον και σύντομα η γλώσσα της άρχισε να… λύνεται. Άλλωστε όπως ομολόγησε κι η ίδια, περιγράφοντας τα πρώτα της βήματα στον αθλητισμό, το «λακωνίζειν» δεν ταίριαζε ποτέ στη… φιλοσοφία της!
«Είχα αρχίσει κολυμβητήριο για δύο χρόνια., αλλά επειδή ήμουν πολυλογού, ο δάσκαλος είπε στη μητέρα μου να με σταματήσει, γιατί μίλαγα στα άλλα παιδάκια και δεν τα άφηνα να παρακολουθήσουν» λέει η Βλάχου για πρώτη της γνωριμία με τον αθλητισμό, από την οποία έζησε στη συνέχεια… μία τραυματική εμπειρία.
«Γράφτηκα στην ενόργανη, αλλά όταν μία μέρα η δασκάλα μου τράβηξε μια σφαλιάρα, πήγα σπίτι και είπα «δεν πρόκειται να ξαναπάω», όπως κι έγινε! Ενδιάμεσα έπαιξα για ένα καλοκαίρι ποδόσφαιρο, και τελικά λόγω της φιλικής σχέσης της μητέρας μου με την προπονήτρια του Αίαντα Ευόσμου, τη Μαρία Γαβαλά , άρχισα το βόλεϊ».
Η κα Γαβαλά, που δεν καταλάβαινε από φιλίες… έριξε κατευθείαν στα βαθιά την μικρή Ιωάννα, βάζοντας την να προπονείται εξ αρχής με τη γυναικεία ομάδα και όχι μόνο… «Ούτε που θυμάμαι πόσες ώρες άλλαζα πάσες με τον… τοίχο και έλεγα τότε «…βαριέμαι !Αυτό θα κάνουμε όλη την ώρα; Τελικά όσο βαρετό και να της φαινόταν, όχι μόνο της βγήκε σε καλό, αλλά το εκτίμησε και η Μαρία Γαβαλά, αφού σε πρόσφατη συνέντευξή της παραδέχθηκε, πως η Βλάχου ήταν η αγαπημένη της αθλήτρια. « Είναι ένα παιδί που θα ήθελε ο κάθε προπονητής να έχει. Δούλευε πολύ, δεν διαμαρτυρόταν καθόλου, στρόφαρε απίστευτα και ήταν ένα παιδί 1.68μ».
Μπήκε στη… θέση της!
Αυτά τα 168 εκατοστά όμως εκείνη την περίοδο, αποτελούσαν τροχοπέδη στο μέλλον της Θεσσαλονικιάς άσου, καθώς «με το ύψος που είχα τότε ως επιθετικός, το ανώτερο επίπεδο που θα ‘ παιζα ήταν στην Α2 , αφού στην Α1 κατηγορία ήθελε περισσότερο μπόι».
Όταν όμως κάποιος θέλει κάτι πάρα πολύ, ολόκληρο το σύμπαν, λένε πως, συνωμοτεί για να το πετύχει , όπως συνέβη το 2000 με τη θέσπιση του νέου κανονισμού της FIVB για τη θέση του λίμπερο. Ούσα λοιπόν γεννημένη την ίδια ημερομηνία με τον Αμερικανό σκηνοθέτη και παραγωγό των ταινιών «Star Wars» Τζορτζ Λούκας , η Βλάχου έμελλε πάνω σε αυτή τη θέση να χτίσει τη δική της… αυτοκρατορία.
«Δεν το πίστευα… Δεν ήξερα πως θα έφτανα μέχρι εδώ και δεν φανταζόμουν πως η FIVB θα θέσπιζε μία νέα θέση, που ήταν κομμένη και ραμμένη στα… μέτρα μου, αλλά και άλλων παιδιών που είχαν το ίδιο πρόβλημα! Το λίμπερο κάνει όλη τη «βρώμικη» δουλειά.
Αν το λίμπερο δεν βγάλει υποδοχή ή άμυνα ούτε η πασαδόρος θα βγάλει μία σωστή πάσα και δεν θα μπορέσει να γίνει η επίθεση για να κερδίσεις πόντους» τονίζει η Γιάννα Βλάχου, που το 1998 με το Λύκειο Ευόσμου με συμπάικτριες όπως οι Εύη Κύριακίδου, Άσπα Πανταζή, Σοφία Δρούγκα, Μαρία Τσιαρτσιάνη κ.α στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στο σχολικό πρωτάθλημα.
Από το «Αll Star Game» στο «Πάνθεον» της Εθνικής ομάδας
Αγωνιζόμενη από το 1991 στον Αίαντα Ευόσμου το 2000, στην δεύτερη χρονιά στην Α1 Γυναικών, έρχεται η αναγνώριση, με την τιμητική κλήση της από το Γιάννη Νικολάκη στο παρθενικό All Star Game Γυναικών, το 2ο στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ. Στην γιορτή μάλιστα του 2011 θα είναι στο Γέρακα η μοναδική από εκείνη την ομάδα.
«Ήμουνα η πιο μικρή από όλες τις κοπέλες και είχα κατέβει μαζί από τη Θεσσαλονίκη με την Ουκρανή του Ηρακλή, Ιρίνα Ρεσέτνιακ. Έπειτα όμως ο θεσμός σταμάτησε δυστυχώς για κάποιους λόγους, κακώς για εμένα, αφού κάνει πολύ καλό στην προβολή του αθλήματος μία τέτοια γιορτή» επισημαίνει η Βλάχου, που για την ιστορία γνώρισε την ήττα από τις επίλεκτες ξένες με 2-0 στις 30/12/2000, ενώ το 2009 στο Γέρακα, κέρδισε τον τίτλο της κορυφαίας αμυντικού. Την Κυριακή πάντως, δεν αποκλείεται να τη δούμε για πρώτη φορά και στο ρόλο της πασαδόρου…
Λίγο καιρό αργότερα από «εκλεκτή» της γιορτής του All Star Game η Θεσσαλονικιά άσος, έγινε αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής ομάδας, όπου πέρυσι το καλοκαίρι στη Βουλγαρίας «έγραψε» τους τίτλους τέλους στα «γαλανόλευκα», με το… κοντέρ να έχει «γράψει» 192 συμμετοχές, 29 λιγότερες από την κορυφαία αθλήτρια όλων των εποχών και ρεκορντγούμαν συμμετοχών με την Εθνική, Μαρία Κωστοπούλου.
«Με τη φανέλα της Εθνικής έζησα όμορφες και άσχημες στιγμές, αλλά το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει για μένα. Εκτός φυσικά από τους Ολυμπιακούς του 2004, θυμάμαι όλα τα ματς με την Εθνική. Αξέχαστο θα μείνει όμως ο αγώνας στα προκριματικά για το παγκόσμιο του 2002 με την Πολωνία, όπου χάναμε με 14-12 στο τάι μπρέικ και τελικά το γυρίσαμε και προκριθήκαμε στη Γερμανία» θυμάται με νοσταλγία, η 29χρονη λίμπερο η οποία ευχήθηκε ολόψυχα «καλή επιτυχία στα κορίτσια στη δύσκολη προσπάθεια που έχουν για τα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το Μαϊο.
Όσο όμως και αν αναζήτησε με το τεράστιο τηλεσκόπιο του «Πλανηταρίου Θεσσαλονίκης» τα μελλοντικά αστέρια του ελληνικού βόλεϊ, που θα σκορπίσουν ελπίδα στο άθλημα δεν είδε κάποια παίκτρια από… άλλον πλανήτη! «Πολύ λίγα παιδιά πιστεύω πως μπορούν να παίξουν αξιώσεις… Αν και δεν ξέρω τι δουλειά γίνεται στα φυτώρια, όπου έχω ακούσει από τη Μαρία Γαβαλά και τον Κυριάκο Καμπερίδη πως υπάρχουν κάποιες αξιόλογες αθλήτριες, στο πρωτάθλημα δεν έχω δει κάτι που να με αφήσει «με το στόμα ανοιχτό».
Άστρο λαμπρό την οδηγεί…
Η τύχη στάθηκε πολύ γενναιόδωρη με την Ιωάννα Βλάχου, καθώς με τον τίτλο που κατέκτησε το 2003 στο Φιλαθλητικό, και το πλήθος άλλων ατομικών της διακρίσεων, τη βοήθησε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων να πραγματοποιήσει όλα αυτά για τα οποία ήταν φτιαγμένη. «Όντως είχα άστρο.. Ήμουν τυχερή γενικά σαν παιδί και ακόμη νομίζω πως η τύχη είναι στο πλευρό μου. Σε όλους τους τομείς της ζωής μου..» δηλώνει στο SentraGoal η Βλάχου, που πιο μικρή, παρά τις προτάσεις που είχε για να συνεχίσει την καριέρα της στο εξωτερικό, δεν τα κατάφερε λόγω συγκυρίων.
«Στα 18 μου, όταν αγωνιζόμουν ακόμη στον Αίαντα είχα πρόταση να παίξω στις Κάννες. Θυμάμαι σε κάποιο Κύπελλο Άνοιξης με πλησίασε τότε ο Κινέζος προπονητής της γαλλικής ομάδας και μου ‘πε στα γαλλικά πως με θέλει για δύο χρόνια και, με μεταφράστρια την Μαρία Καρδαμνίδου, ότι έπρεπε να του απαντήσω σε δέκα μέρες. Γύρισα στη Θεσσαλονίκη και μίλησα με το μάνατζέρ μου, τον αείμνηστο Κοσμά Αυγιτίδη αλλά κα τους γονείς μου, απαντώντας θετικά. Όμως είχανε περάσει δώδεκα μέρες και είχαν πάρει ήδη τη Φόμινα!
Επίσης σε ένα προκριματικό όμιλο που παίζαμε στο Βόλο με την Εθνική και την Ισπανία, ήρθανε κάποιοι Ισπανοί και μου πρότειναν να παίξω στην Λας Πάλμας. Μετά από λίγες μέρες όμως μου ήρθε ο διορισμός στην δουλειά μου και μολονότι ήθελα πάρα πολύ να πάω για την εμπειρία, αποφάσισα να μην αφήσω τη δουλειά και το μέλλον» κάτι που δεν έχει μετανιώσει μέχρι σήμερα.
«Δεν έχω χάσει ούτε… δραχμή»
Όπως δεν μετάνιωσε εξάλλου ότι στη χειρότερη οικονομική χρονιά του γυναικείου βόλεϊ του Ολυμπιακού, πήρε για προσωπικούς λόγους τη μεγάλη απόφαση να μετακομίσει στην Θεσσαλονίκη, αποφεύγοντας όλες τις δυσάρεστες καταστάσεις που περνάνε εδώ και μήνες οι ερυθρόλευκες.
«Για αυτό θεωρώ πως έχω… άστρο. Είχαμε αποφασίσει με τον αρραβωνιαστικό μου να φύγουμε την επόμενη χρονιά για Θεσσαλονίκη, γιατί είχα ένα χρόνο ακόμη συμβόλαιο και μάλιστα αρκετά υψηλό… Το καλοκαίρι όμως αποφασίσαμε, λόγω και κάποιου προβλήματος που προέκυψε με τη δουλειά μου, να ανέβουμε στη Θεσσαλονίκη και αν τύχαινε να παίξω και πάλι βόλεϊ, δεν θα χα πρόβλημα. Και εδώ όμως η τύχη με βοήθησε, αφού με εξαίρεση κάποια λίγα χρήματα που δεν έχω πάρει από τον Ολυμπιακό, στην καριέρα μου δεν έχω χάσει ούτε δραχμή!»
Το’ χε δει το… έργο
Η οικονομική κρίση πάντως που ταλανίζει φέτος τον ελληνικό αθλητισμό δεν ήταν κάτι το εντελώς αναπάντεχο για την αθλήτρια του ΣΑΑΚ Ανατόλια, που συμπτωματικά, όσο και αν δεν ήθελε να το πιστέψει είχε αρχίσει να βλέπει το… έργο πριν από δύο χρόνια, ενώ προβλήματα είχε αντιμετωπίσει και τη σεζόν 2005-2006 στον Απολλώνιο Κερατσινίου.
Μου αρέσει που λένε τώρα για οικονομική κρίση.. Από παλιά φαινόταν που οδηγείται η κατάσταση . Σστον Απολλώνιο είχαμε πάρει θυμάμαι το πολύ τρεις μισθούς, μας έκαναν εξώσεις από τα σπίτια και γενικά είχαμε περάσει τραγικές καταστάσεις. Και τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πι δύσκολα έν- δύο χρόνια πριν με κάποια σωματεία που δεν πληρώνανε τις αθλήτριες, αλλά τόσο έντονα είναι αλήθεια πως δεν το περίμενα. Ίσως και γιατί δεν ήθελα να το πιστεψω. Παρόλα αυτά επιμένω πως είχα και έχω άστρο… γιατί με εξαίρεση τις αθλήτριες που έχουνε και κάποια άλλη δουλειά όπως εγώ, είναι παιδιά που ζούνε μόνο από το βόλεϊ και για αυτά είναι πραγματικά αμαρτία»!
Ομάδα μοντέλο το ΣΑΑΚ Ανατόλια
Για αυτό και ως παίκτρια του ΣΑΑΚ Ανατόλια είναι πολύ ευχαριστημένη, γιατί πρόκειται για ένα από τα πιο συμμαζεμένα οικονομικά σωματεία αφού όπως αποκαλύπτει «η χρονιά ξεκινάει με τα χρήματα να είναι ήδη στην τράπεζα και αυτό είναι πολύ καλό γιατί δε σου τάζουνε ένα σκασμό λεφτά, αλλά ξέρεις πως αυτά τα …δύο ευρώ που έχεις συμφωνήσει θα τα πάρεις. Για αυτό και το Ανατόλια έχει και τόσο καλό όνομα. Σε αυτό βέβαια σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η πρόεδρος μας. Η Εύη Αυλογιάρη τρέχει πάρα πολύ για τους χορηγούς και ενδιαφέρεται για την ομάδα, αφού είναι πολύ σημαντικό ότι βρίσκεται κοντά μας.
Παρόλα αυτά η Βλάχου δεν θεωρεί πως οι ομάδες μπορούν να φτιαχτούν μόνο με τα χρήματα ή με το να πάρεις ξένες παίκτριες, αλλά εκτιμά πως χρειάζονται και άλλα πράγματα για να… δέσει το γλυκό.
«Θεωρώ πως το μυστικό της επιτυχημένης πορείας μας είναι ότι με εξαίρεση τη Γιάνεβα είμαστε μία ομάδα που απαρτίζεται από Ελληνίδες και αυτό μάλλον μας έχει βγει σε καλό. Γιατί ήμαστε μία ομάδα που μαζί με τις παλιότερες στην ομάδα έχουμε δημιουργήσει μια πολύ καλή χημεία και αν δεν τα καταφέρουμε φέτος έχουμε το μέλλον μπροστά μας» επισημαίνει το λίμπερο της ομάδας, που μολονότι τερμάτισε 4η στον α’ γύρο δεν το θεωρεί έκπλήξη «αφού η ομάδα προσπαθεί κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Κάποιες φορές μας βγαίνει, κάποιες άλλες όχι.. Αυτά συμβαίνουν στον αθλητισμό… λέει με μια δόση μοιρολατρείας και μολονότι «μαθηματικά» υπάρχουν ακόμη ελπίδες για τον τίτλο, δεν μπορεί να «χωνέψει» με τίποτα τον αποκλεισμό στο Κύπελλο από την Κερατέα.
«Αυτό που έγινε, από πλευράς διαιτησίας στο Κύπελλο με την Κερατέα ήταν φοβερό… Παίζω πολλά χρόνια βόλεϊ, αλλά πραγματικά εδώ μιλάμε για απίστευτα πράγματα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σώνει και καλά έπρεπε να προκριθεί η Κερατέα.»
Η ώρα της οικογένειας
Μια χαμένη ευκαιρία λοιπόν και μάλλον η φαρμακερή να στεφθεί Κυπελλούχος στην καριέρα της, αφού όπως αποκάλυψε αποκλειστικά στο SentraGoal η Ιωάννα Βλάχου από το Μάιο αποχαιρετά το βόλεϊ και στρέφει το βλέμμα της στην οικογένεια.
Έχουμε αποφασίσει με το Γιάννη, αν και ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή, με τη λήξη του συμβολαίου μου τον Απρίλιο να σταματήσω και να βάλουμε με το καλό μπρος να κάνουμε ένα παιδί, να φτιάξουμε οικογένεια. .. και να κοιτάξουμε λίγο και τη ζωή μας…
Ο Ολυμπιακός τους έφερε πιο… κοντά!
Μιας κοινής ζωής που για το Γιάννη Μπατάλη και την Ιωάννα άρχισε πριν από 4 χρόνια από ένα… παράνομο παρκάρισμα, που παρά την αρχική δυσπιστία στην αρχή, εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό σταθμό για το μέλλον. «Χρειάστηκε να παρκάρω το αμάξι έξω από το μαγαζί του και φόραγα την φανέλα του Ολυμπιακού.
Ζήτησα λοιπόν την άδεια «αν μπορώ να παρκάρω» και εκείνος ως οπαδός του Ολυμπιακού μου είπε χαριτολογώντας «αφού είσαι… δική μας, ας παρκάρεις». Κάτι όμως δεν του πήγαινε καλά και με ρώτησε τι άθλημα έπαιζα. «Στο βόλεϊ» του απάντησα. Οπότε κοιτάζοντας με από πάνω μέχρι κάτω , αναφώνησε έκπληκτος για το μπόι μου: «Που, στις... κορασίδες»;
Με την ευκαιρία λοιπόν της 4ης συμμετοχής της στο κυριακάτικο (20/2) «ΑLL Star Game 2011», το SentraGoal προσπαθώντας να μελετήσει καλύτερα το « αστέρι» του ελληνικού βόλεϊ, απευθύνθηκε στο «Πλανητάριο Θεσσαλονίκης», μιας και το εν λόγω… «φαινόμενο» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη ζωή στις 14/5/1981 στο Πανόραμα.
Με την πολύτιμη λοιπόν βοήθεια των υπερσύγχρονων τηλεσκοπίων και του υπόλοιπου ειδικού εξοπλισμού, αναλύσαμε τη τέταρτη Ελληνίδα αθλήτρια σε διεθνείς συμμετοχές (192), τη «βασίλισσα» της άμυνας και σας την παρουσιάζουμε σε μία συλλεκτική από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, δύο περίπου μήνες πριν κρεμάσει, πιθανότατα, τη φανέλα της για χάρη της οικογένειας!
Το αγαπημένο παιδί της Μαρίας Γαβαλά
Φορώντας, συμπτωματικά, μία μπλούζα με… αστέρια η Βλάχου ένιωσε από την αρχή στο «σαν στο σπίτι» της στο διαστημικό περιβάλλον και σύντομα η γλώσσα της άρχισε να… λύνεται. Άλλωστε όπως ομολόγησε κι η ίδια, περιγράφοντας τα πρώτα της βήματα στον αθλητισμό, το «λακωνίζειν» δεν ταίριαζε ποτέ στη… φιλοσοφία της!
«Είχα αρχίσει κολυμβητήριο για δύο χρόνια., αλλά επειδή ήμουν πολυλογού, ο δάσκαλος είπε στη μητέρα μου να με σταματήσει, γιατί μίλαγα στα άλλα παιδάκια και δεν τα άφηνα να παρακολουθήσουν» λέει η Βλάχου για πρώτη της γνωριμία με τον αθλητισμό, από την οποία έζησε στη συνέχεια… μία τραυματική εμπειρία.
«Γράφτηκα στην ενόργανη, αλλά όταν μία μέρα η δασκάλα μου τράβηξε μια σφαλιάρα, πήγα σπίτι και είπα «δεν πρόκειται να ξαναπάω», όπως κι έγινε! Ενδιάμεσα έπαιξα για ένα καλοκαίρι ποδόσφαιρο, και τελικά λόγω της φιλικής σχέσης της μητέρας μου με την προπονήτρια του Αίαντα Ευόσμου, τη Μαρία Γαβαλά , άρχισα το βόλεϊ».
Η κα Γαβαλά, που δεν καταλάβαινε από φιλίες… έριξε κατευθείαν στα βαθιά την μικρή Ιωάννα, βάζοντας την να προπονείται εξ αρχής με τη γυναικεία ομάδα και όχι μόνο… «Ούτε που θυμάμαι πόσες ώρες άλλαζα πάσες με τον… τοίχο και έλεγα τότε «…βαριέμαι !Αυτό θα κάνουμε όλη την ώρα; Τελικά όσο βαρετό και να της φαινόταν, όχι μόνο της βγήκε σε καλό, αλλά το εκτίμησε και η Μαρία Γαβαλά, αφού σε πρόσφατη συνέντευξή της παραδέχθηκε, πως η Βλάχου ήταν η αγαπημένη της αθλήτρια. « Είναι ένα παιδί που θα ήθελε ο κάθε προπονητής να έχει. Δούλευε πολύ, δεν διαμαρτυρόταν καθόλου, στρόφαρε απίστευτα και ήταν ένα παιδί 1.68μ».
Μπήκε στη… θέση της!
Αυτά τα 168 εκατοστά όμως εκείνη την περίοδο, αποτελούσαν τροχοπέδη στο μέλλον της Θεσσαλονικιάς άσου, καθώς «με το ύψος που είχα τότε ως επιθετικός, το ανώτερο επίπεδο που θα ‘ παιζα ήταν στην Α2 , αφού στην Α1 κατηγορία ήθελε περισσότερο μπόι».
Όταν όμως κάποιος θέλει κάτι πάρα πολύ, ολόκληρο το σύμπαν, λένε πως, συνωμοτεί για να το πετύχει , όπως συνέβη το 2000 με τη θέσπιση του νέου κανονισμού της FIVB για τη θέση του λίμπερο. Ούσα λοιπόν γεννημένη την ίδια ημερομηνία με τον Αμερικανό σκηνοθέτη και παραγωγό των ταινιών «Star Wars» Τζορτζ Λούκας , η Βλάχου έμελλε πάνω σε αυτή τη θέση να χτίσει τη δική της… αυτοκρατορία.
«Δεν το πίστευα… Δεν ήξερα πως θα έφτανα μέχρι εδώ και δεν φανταζόμουν πως η FIVB θα θέσπιζε μία νέα θέση, που ήταν κομμένη και ραμμένη στα… μέτρα μου, αλλά και άλλων παιδιών που είχαν το ίδιο πρόβλημα! Το λίμπερο κάνει όλη τη «βρώμικη» δουλειά.
Αν το λίμπερο δεν βγάλει υποδοχή ή άμυνα ούτε η πασαδόρος θα βγάλει μία σωστή πάσα και δεν θα μπορέσει να γίνει η επίθεση για να κερδίσεις πόντους» τονίζει η Γιάννα Βλάχου, που το 1998 με το Λύκειο Ευόσμου με συμπάικτριες όπως οι Εύη Κύριακίδου, Άσπα Πανταζή, Σοφία Δρούγκα, Μαρία Τσιαρτσιάνη κ.α στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στο σχολικό πρωτάθλημα.
Από το «Αll Star Game» στο «Πάνθεον» της Εθνικής ομάδας
Αγωνιζόμενη από το 1991 στον Αίαντα Ευόσμου το 2000, στην δεύτερη χρονιά στην Α1 Γυναικών, έρχεται η αναγνώριση, με την τιμητική κλήση της από το Γιάννη Νικολάκη στο παρθενικό All Star Game Γυναικών, το 2ο στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ. Στην γιορτή μάλιστα του 2011 θα είναι στο Γέρακα η μοναδική από εκείνη την ομάδα.
«Ήμουνα η πιο μικρή από όλες τις κοπέλες και είχα κατέβει μαζί από τη Θεσσαλονίκη με την Ουκρανή του Ηρακλή, Ιρίνα Ρεσέτνιακ. Έπειτα όμως ο θεσμός σταμάτησε δυστυχώς για κάποιους λόγους, κακώς για εμένα, αφού κάνει πολύ καλό στην προβολή του αθλήματος μία τέτοια γιορτή» επισημαίνει η Βλάχου, που για την ιστορία γνώρισε την ήττα από τις επίλεκτες ξένες με 2-0 στις 30/12/2000, ενώ το 2009 στο Γέρακα, κέρδισε τον τίτλο της κορυφαίας αμυντικού. Την Κυριακή πάντως, δεν αποκλείεται να τη δούμε για πρώτη φορά και στο ρόλο της πασαδόρου…
Λίγο καιρό αργότερα από «εκλεκτή» της γιορτής του All Star Game η Θεσσαλονικιά άσος, έγινε αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής ομάδας, όπου πέρυσι το καλοκαίρι στη Βουλγαρίας «έγραψε» τους τίτλους τέλους στα «γαλανόλευκα», με το… κοντέρ να έχει «γράψει» 192 συμμετοχές, 29 λιγότερες από την κορυφαία αθλήτρια όλων των εποχών και ρεκορντγούμαν συμμετοχών με την Εθνική, Μαρία Κωστοπούλου.
«Με τη φανέλα της Εθνικής έζησα όμορφες και άσχημες στιγμές, αλλά το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει για μένα. Εκτός φυσικά από τους Ολυμπιακούς του 2004, θυμάμαι όλα τα ματς με την Εθνική. Αξέχαστο θα μείνει όμως ο αγώνας στα προκριματικά για το παγκόσμιο του 2002 με την Πολωνία, όπου χάναμε με 14-12 στο τάι μπρέικ και τελικά το γυρίσαμε και προκριθήκαμε στη Γερμανία» θυμάται με νοσταλγία, η 29χρονη λίμπερο η οποία ευχήθηκε ολόψυχα «καλή επιτυχία στα κορίτσια στη δύσκολη προσπάθεια που έχουν για τα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το Μαϊο.
Όσο όμως και αν αναζήτησε με το τεράστιο τηλεσκόπιο του «Πλανηταρίου Θεσσαλονίκης» τα μελλοντικά αστέρια του ελληνικού βόλεϊ, που θα σκορπίσουν ελπίδα στο άθλημα δεν είδε κάποια παίκτρια από… άλλον πλανήτη! «Πολύ λίγα παιδιά πιστεύω πως μπορούν να παίξουν αξιώσεις… Αν και δεν ξέρω τι δουλειά γίνεται στα φυτώρια, όπου έχω ακούσει από τη Μαρία Γαβαλά και τον Κυριάκο Καμπερίδη πως υπάρχουν κάποιες αξιόλογες αθλήτριες, στο πρωτάθλημα δεν έχω δει κάτι που να με αφήσει «με το στόμα ανοιχτό».
Άστρο λαμπρό την οδηγεί…
Η τύχη στάθηκε πολύ γενναιόδωρη με την Ιωάννα Βλάχου, καθώς με τον τίτλο που κατέκτησε το 2003 στο Φιλαθλητικό, και το πλήθος άλλων ατομικών της διακρίσεων, τη βοήθησε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων να πραγματοποιήσει όλα αυτά για τα οποία ήταν φτιαγμένη. «Όντως είχα άστρο.. Ήμουν τυχερή γενικά σαν παιδί και ακόμη νομίζω πως η τύχη είναι στο πλευρό μου. Σε όλους τους τομείς της ζωής μου..» δηλώνει στο SentraGoal η Βλάχου, που πιο μικρή, παρά τις προτάσεις που είχε για να συνεχίσει την καριέρα της στο εξωτερικό, δεν τα κατάφερε λόγω συγκυρίων.
«Στα 18 μου, όταν αγωνιζόμουν ακόμη στον Αίαντα είχα πρόταση να παίξω στις Κάννες. Θυμάμαι σε κάποιο Κύπελλο Άνοιξης με πλησίασε τότε ο Κινέζος προπονητής της γαλλικής ομάδας και μου ‘πε στα γαλλικά πως με θέλει για δύο χρόνια και, με μεταφράστρια την Μαρία Καρδαμνίδου, ότι έπρεπε να του απαντήσω σε δέκα μέρες. Γύρισα στη Θεσσαλονίκη και μίλησα με το μάνατζέρ μου, τον αείμνηστο Κοσμά Αυγιτίδη αλλά κα τους γονείς μου, απαντώντας θετικά. Όμως είχανε περάσει δώδεκα μέρες και είχαν πάρει ήδη τη Φόμινα!
Επίσης σε ένα προκριματικό όμιλο που παίζαμε στο Βόλο με την Εθνική και την Ισπανία, ήρθανε κάποιοι Ισπανοί και μου πρότειναν να παίξω στην Λας Πάλμας. Μετά από λίγες μέρες όμως μου ήρθε ο διορισμός στην δουλειά μου και μολονότι ήθελα πάρα πολύ να πάω για την εμπειρία, αποφάσισα να μην αφήσω τη δουλειά και το μέλλον» κάτι που δεν έχει μετανιώσει μέχρι σήμερα.
«Δεν έχω χάσει ούτε… δραχμή»
Όπως δεν μετάνιωσε εξάλλου ότι στη χειρότερη οικονομική χρονιά του γυναικείου βόλεϊ του Ολυμπιακού, πήρε για προσωπικούς λόγους τη μεγάλη απόφαση να μετακομίσει στην Θεσσαλονίκη, αποφεύγοντας όλες τις δυσάρεστες καταστάσεις που περνάνε εδώ και μήνες οι ερυθρόλευκες.
«Για αυτό θεωρώ πως έχω… άστρο. Είχαμε αποφασίσει με τον αρραβωνιαστικό μου να φύγουμε την επόμενη χρονιά για Θεσσαλονίκη, γιατί είχα ένα χρόνο ακόμη συμβόλαιο και μάλιστα αρκετά υψηλό… Το καλοκαίρι όμως αποφασίσαμε, λόγω και κάποιου προβλήματος που προέκυψε με τη δουλειά μου, να ανέβουμε στη Θεσσαλονίκη και αν τύχαινε να παίξω και πάλι βόλεϊ, δεν θα χα πρόβλημα. Και εδώ όμως η τύχη με βοήθησε, αφού με εξαίρεση κάποια λίγα χρήματα που δεν έχω πάρει από τον Ολυμπιακό, στην καριέρα μου δεν έχω χάσει ούτε δραχμή!»
Το’ χε δει το… έργο
Η οικονομική κρίση πάντως που ταλανίζει φέτος τον ελληνικό αθλητισμό δεν ήταν κάτι το εντελώς αναπάντεχο για την αθλήτρια του ΣΑΑΚ Ανατόλια, που συμπτωματικά, όσο και αν δεν ήθελε να το πιστέψει είχε αρχίσει να βλέπει το… έργο πριν από δύο χρόνια, ενώ προβλήματα είχε αντιμετωπίσει και τη σεζόν 2005-2006 στον Απολλώνιο Κερατσινίου.
Μου αρέσει που λένε τώρα για οικονομική κρίση.. Από παλιά φαινόταν που οδηγείται η κατάσταση . Σστον Απολλώνιο είχαμε πάρει θυμάμαι το πολύ τρεις μισθούς, μας έκαναν εξώσεις από τα σπίτια και γενικά είχαμε περάσει τραγικές καταστάσεις. Και τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πι δύσκολα έν- δύο χρόνια πριν με κάποια σωματεία που δεν πληρώνανε τις αθλήτριες, αλλά τόσο έντονα είναι αλήθεια πως δεν το περίμενα. Ίσως και γιατί δεν ήθελα να το πιστεψω. Παρόλα αυτά επιμένω πως είχα και έχω άστρο… γιατί με εξαίρεση τις αθλήτριες που έχουνε και κάποια άλλη δουλειά όπως εγώ, είναι παιδιά που ζούνε μόνο από το βόλεϊ και για αυτά είναι πραγματικά αμαρτία»!
Ομάδα μοντέλο το ΣΑΑΚ Ανατόλια
Για αυτό και ως παίκτρια του ΣΑΑΚ Ανατόλια είναι πολύ ευχαριστημένη, γιατί πρόκειται για ένα από τα πιο συμμαζεμένα οικονομικά σωματεία αφού όπως αποκαλύπτει «η χρονιά ξεκινάει με τα χρήματα να είναι ήδη στην τράπεζα και αυτό είναι πολύ καλό γιατί δε σου τάζουνε ένα σκασμό λεφτά, αλλά ξέρεις πως αυτά τα …δύο ευρώ που έχεις συμφωνήσει θα τα πάρεις. Για αυτό και το Ανατόλια έχει και τόσο καλό όνομα. Σε αυτό βέβαια σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η πρόεδρος μας. Η Εύη Αυλογιάρη τρέχει πάρα πολύ για τους χορηγούς και ενδιαφέρεται για την ομάδα, αφού είναι πολύ σημαντικό ότι βρίσκεται κοντά μας.
Παρόλα αυτά η Βλάχου δεν θεωρεί πως οι ομάδες μπορούν να φτιαχτούν μόνο με τα χρήματα ή με το να πάρεις ξένες παίκτριες, αλλά εκτιμά πως χρειάζονται και άλλα πράγματα για να… δέσει το γλυκό.
«Θεωρώ πως το μυστικό της επιτυχημένης πορείας μας είναι ότι με εξαίρεση τη Γιάνεβα είμαστε μία ομάδα που απαρτίζεται από Ελληνίδες και αυτό μάλλον μας έχει βγει σε καλό. Γιατί ήμαστε μία ομάδα που μαζί με τις παλιότερες στην ομάδα έχουμε δημιουργήσει μια πολύ καλή χημεία και αν δεν τα καταφέρουμε φέτος έχουμε το μέλλον μπροστά μας» επισημαίνει το λίμπερο της ομάδας, που μολονότι τερμάτισε 4η στον α’ γύρο δεν το θεωρεί έκπλήξη «αφού η ομάδα προσπαθεί κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Κάποιες φορές μας βγαίνει, κάποιες άλλες όχι.. Αυτά συμβαίνουν στον αθλητισμό… λέει με μια δόση μοιρολατρείας και μολονότι «μαθηματικά» υπάρχουν ακόμη ελπίδες για τον τίτλο, δεν μπορεί να «χωνέψει» με τίποτα τον αποκλεισμό στο Κύπελλο από την Κερατέα.
«Αυτό που έγινε, από πλευράς διαιτησίας στο Κύπελλο με την Κερατέα ήταν φοβερό… Παίζω πολλά χρόνια βόλεϊ, αλλά πραγματικά εδώ μιλάμε για απίστευτα πράγματα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σώνει και καλά έπρεπε να προκριθεί η Κερατέα.»
Η ώρα της οικογένειας
Μια χαμένη ευκαιρία λοιπόν και μάλλον η φαρμακερή να στεφθεί Κυπελλούχος στην καριέρα της, αφού όπως αποκάλυψε αποκλειστικά στο SentraGoal η Ιωάννα Βλάχου από το Μάιο αποχαιρετά το βόλεϊ και στρέφει το βλέμμα της στην οικογένεια.
Έχουμε αποφασίσει με το Γιάννη, αν και ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή, με τη λήξη του συμβολαίου μου τον Απρίλιο να σταματήσω και να βάλουμε με το καλό μπρος να κάνουμε ένα παιδί, να φτιάξουμε οικογένεια. .. και να κοιτάξουμε λίγο και τη ζωή μας…
Ο Ολυμπιακός τους έφερε πιο… κοντά!
Μιας κοινής ζωής που για το Γιάννη Μπατάλη και την Ιωάννα άρχισε πριν από 4 χρόνια από ένα… παράνομο παρκάρισμα, που παρά την αρχική δυσπιστία στην αρχή, εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό σταθμό για το μέλλον. «Χρειάστηκε να παρκάρω το αμάξι έξω από το μαγαζί του και φόραγα την φανέλα του Ολυμπιακού.
Ζήτησα λοιπόν την άδεια «αν μπορώ να παρκάρω» και εκείνος ως οπαδός του Ολυμπιακού μου είπε χαριτολογώντας «αφού είσαι… δική μας, ας παρκάρεις». Κάτι όμως δεν του πήγαινε καλά και με ρώτησε τι άθλημα έπαιζα. «Στο βόλεϊ» του απάντησα. Οπότε κοιτάζοντας με από πάνω μέχρι κάτω , αναφώνησε έκπληκτος για το μπόι μου: «Που, στις... κορασίδες»;
πηγη www.centragoal.gr
