Μ. Ξενάκης : Το οριστικό Αντίο

Έντεκα Αυγούστου του 1978 έλεγε το ημερολόγιο όταν γεννήθηκε ο μικρός Μανώλης στην Αθήνα. Τίποτα δε προμήνυε ότι ο μικρός θα μπορούσε να ασχοληθεί με τόση επιτυχία με το βόλεϊ και ιδιαίτερα με το βόλεϊ στην άμμο, δε το περίμενε κανείς ούτε καν ο ίδιος.

Από οικογένεια που δεν είχε καμία σχέση με το βόλεϊ, ο Μάνος όπως τον φωνάζουν όλοι, συνεπαρμένος από το άθλημα, είχε την πρώτη του επαφή με τη μπάλα στα 13 του. Μεγάλος θαυμαστής της Εθνικής ομάδας και ιδιαίτερα του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη, είπε στον πατέρα του το 1993 πως ήθελε να ασχοληθεί κι εκείνος με το βόλεϊ κι έτσι γράφτηκε στις ακαδημίες της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού.

Τα χρόνια πέρασαν κι ο Μάνος μεταπήδησε στην ανδρική ομάδα όπου είχε την χαρά να παίξει δίπλα σε ένα παίκτη που θαύμαζε τον Μάριο Γκιούρδα. Εκεί γνώρισε τον Θάνο Μιχαλόπουλο που έπαιζε κι εκείνος στον Ολυμπιακό και αργότερα έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς συμπαίχτες του.

GV.: Πως έγινε η μεταπήδηση από τη σάλα στο μπιτς βόλεϊ;

Μ.Ξ.: «Η πρώτη μου επαφή με το μπιτς βόλεϊ έγινε το 1996 με '97 όταν ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης διοργάνωνε κατασκηνώσεις με προπονήσεις βόλεϊ και μπιτς βόλεϊ. Τότε έγινε η πρώτη μου επαφή με το άθλημα μέσω του Μιχάλη. Η αλήθεια είναι πως τότε για 2-3 χρόνια δε κατέβαινα σε πρωταθλήματα αλλά από το 2000 ξεκίνησα να έχω συμμετοχές και από το 2001 κατέβαινα κανονικά με συμπαίχτες και συμμετείχα στα πρώτα τουρνουά. Το 2003 κατέκτησα το πρώτο μου πρωτάθλημα και κατάλαβα πως μπορώ να διακριθώ αρκεί να δουλέψω και να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.»

Πρώτη επιτυχία η κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος στο πλευρό του Κνάπεκ ενώ πρώτη επίσημη συμμετοχή σε μεγάλους διεθνείς αγώνες έγινε το 2004 στο πλευρό του Ανδρέα Γκόρτσανιουκ με τον οποίο αγωνίστηκε στο Όπεν της Μπούντβα ακολούθησε η Πορτογαλία, η Ελβετία, η Νορβηγία και η Μαγιόρκα.

Μ.Ξ.: «Μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 έτυχε να έχω μια πολύ καλή πρόταση από τον Θάνο Μιχαλόπουλο, από ένα παίχτη τεράστιο πιστεύω στο μπιτς βόλεϊ και αυτό ήταν η αρχή που ξεκίνησα την καριέρα μου σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο.»

Έτσι άρχισε το μακρύ τους ταξίδι στην άμμο που κράτησε ως το 2008, 28 Διεθνή Τουρνουά και 3 κατακτήσεις Πανελληνίων Πρωταθλημάτων.

Μ.Ξ.: «Από το 2004 ασχολήθηκα αποκλειστικά για τα επόμενα περίπου 4 χρόνια με το μπιτς βόλεϊ. Κάναμε μια προσπάθεια με το Θάνο Μιχαλόπουλο με την Εθνική ομάδα να προκριθούμε στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008 αλλά δε τα καταφέραμε, γιατί ένας τραυματισμός μου και κάποιες άλλες ατυχίες που είχαμε, δε μας άφησαν να συνεχίσουμε και να διεκδικήσουμε την πρόκριση την τελευταία χρονιά το 2008.»

Στη συνέχεια η πορεία τους χώρισε καθώς ο Μάνος συνέχισε με τον Φέλιξ Μπλάουελ κατακτώντας ακόμα ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.

Αμέσως μετά συστήθηκαν τότε οι Εθνικές ομάδες υπό την επίβλεψη του Σπύρου Καραχάλιου.

Μ.Ξ.: «Το 2010 έγινε μια δεύτερη προσπάθεια με τον Σπύρο Καραχάλιο, το Γιώργο Κοτσιλιάνο, το Νίκο Ζουπάνη και όλα τα παιδιά η οποία τερματίστηκε πέρσι.»

Με το Νίκο Ζουπάνη αγωνίστηκαν στη Φινλανδία, στην Ολλανδία και στην Αγγλία. Το 2010 ενώθηκε με τον Κοτσιλιάνο στο πλευρό του κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και συμμετείχαν με επιτυχία σε 9 διεθνή τουρνουά εκείνη τη χρονιά. Για ένα ακόμα τουρνουά στην Ινδία αγωνίστηκε με το Νίκο Ζουπάνη ενώ από το 2011 συνέχισε με τον Φερνάρντο Μπιλλήρη με τον οποίο αγωνίζεται ως σήμερα στα πλαίσια των Εθνικών ομάδων.

Όσον αφορά την πορεία του στη σάλα, το 1999 πήγε στον Άρη Νίκαιας και το 2000 επέστρεψε στον Ολυμπιακό από όπου το 2004 έφυγε οριστικά με τον οποίο όμως είχε γνωρίσει ένδοξες στιγμές, την κατάκτηση 4 Πρωταθλημάτων και 4 κυπέλλων Ελλάδος με κορυφαία την κατάκτηση του Τοπ Τιμς Καπ το 1996.

Μ.Ξ.: «Σίγουρα κάθε πρωτάθλημα από τα 4 που έχω κερδίσει ήταν διαφορετικό, αλλά η συμμετοχή μας σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ ήταν από τις πιο δυνατές εμπειρίες, τα κύπελλα που κατέκτησα. Γενικά, όλη αυτή η καριέρα που έκανα στα 10 χρόνια στον Ολυμπιακό μου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου.»

Η επόμενη ομάδα ήταν ο Εθνικός για ένα χρόνο ενώ το 2007 πήγε στη Σύρο όπου έγινε το αγαπημένο παιδί των Συριανών, σε μια ομάδα την οποία αγάπησε μπροστά σε ένα κόσμο που τον λάτρεψε. Ο «Πειρατής» Μάνος, βοήθησε την ομάδα του Φοίνικα να ανέβει για πρώτη φορά στη ιστορία της στην Α1 κι έκανε όλο τον κόσμο της Σύρου να παραληρεί από ευτυχία.

Μ.Ξ.: «Ο Φοίνικας ήταν σίγουρα από τις καλύτερες εμπειρίες μου. Αν εξαιρέσεις τα δέκα χρόνια με τον Ολυμπιακό, τα δύο χρόνια που αγωνίστηκα με το Φοίνικα Σύρου ήταν από τις καλύτερες γιατί πρωταγωνιστούσα κιόλας. Με τον Ολυμπιακό δεν είχα αρκετό χρόνο συμμετοχής αλλά με το Φοίνικα τη σεζόν 2007-2008, από τα μέσα της σεζόν είχα συμμετοχή και την ακόλουθη χρονιά στην Α1, και μου έμεινε γιατί ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τον κόσμο και για το νησί, η ομάδα να είναι Α1. Ήταν πραγματικά ένα δυνατό συναίσθημα να αγωνίζεσαι μπροστά τόσο νέο κόσμο που διψάει για βόλεϊ και να είσαι και πρωταγωνιστής.»

GV.: Θέλησες να επιστρέψεις τη σεζόν 2011-2012;

Μ.Ξ.: «Ναι αλλά δυστυχώς η δουλειά μου στο υπουργείο δε μου επέτρεψε να το συνδυάσω καθώς ήταν δύσκολο να πάω στη Σύρο κι έτσι δεν αγωνίστηκα παρόλο που δεν είχα συμφωνήσει στην αρχή.»

GV.: Ξέρεις πως σε λατρεύουν οι φίλαθλοι του Φοίνικα; Πως το κατάφερες αυτό;

Μ.Ξ.: «Ναι, ειδικά με τους οπαδούς του Φοίνικα και τους Συριανούς υπήρχε ένα συναίσθημα αρκετό δυνατό κι εντός κι εκτός γηπέδου, γι' αυτό και έκανα και πολλές παρέες, έχω ακόμα πολλούς φίλους στο νησί και πραγματικά είναι κάτι που δε το αλλάζω με τίποτα. Είναι κάτι που πραγματικά μένει σε όλη την καριέρα που κάνουμε, αυτή η ένωση, η σύνδεση με τον κόσμο είναι πραγματικά κάτι το υπέροχο.»

GV.: Πέρσι τελικά αγωνίστηκες με τον Εθνικό, επέλεξες την ομάδα ώστε να μπορείς να είσαι σε φόρμα για το μπιτς βόλεϊ;

Μ.Ξ.: «Ναι ήταν θέμα καθαρά συντήρησης από τη στιγμή που δε μπορούσα να αγωνιστώ σε ομάδα Α1 λόγω της δουλειάς μου, επέλεξα να αγωνιστώ στη Β' Εθνική με τον Εθνικό έτσι ώστε να είμαι σε καλό αγωνιστικό επίπεδο για να με βοηθήσει να είμαι σε καλή αγωνιστική κατάσταση τώρα το καλοκαίρι στο μπιτς βόλεϊ. Φέτος είναι η τελευταία μου χρονιά πλέον στο μπιτς βόλεϊ.»

GV.: Πιστεύεις πως θα κατακτήσεις το 7ο στο μπιτς βόλεϊ;

Μ.Ξ.: «Πέρσι παρόλο που είχαμε δείξει στα τέσσερα πρώτα τουρνουά πως ήμασταν μια ανίκητη ομάδα, γιατί κακά τα ψέματα όταν κατακτάς τα 4 τουρνουά χωρίς να έχεις χάσει δείχνεις ότι είσαι από τα φαβορί, πρέπει να το κατακτήσεις. Δυστυχώς μας γύρισε μπούμερανγκ αυτό πέρσι, ειδικά στο τελευταίο τουρνουά πέρσι την τελευταία μέρα κάναμε δύο πολύ άσχημα παιχνίδια που μας στοίχισαν το πρωτάθλημα.

Οπότε αυτό που είπαμε με τον Φερνάρντο ειδικά στο τέταρτο τουρνουά του Σχοινιά, πριν της Καβάλας ήταν να χαλαρώσουμε λίγο να το απολαύσουμε, ώστε να πάμε στο τελευταίο τουρνουά πιο έτοιμοι, πιο διαβασμένοι. Γιατί αυτό που πάθαμε πέρυσι πραγματικά ήταν κάτι που μας πείραξε πάρα πολύ. Αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός το ξεπεράσαμε, συνεχίσαμε μαζί και συνεχίζουμε μαζί στο πέμπτο τουρνουά όπως κάναμε και πέρσι.»