Γιάννης Αχιλλεόπουλος: De Profundis

Γεννημένος το 1989 στην Πάτρα, ήξερε από νωρίς τι ήθελε και με ένα σάκο γεμάτο όνειρα ξεκίνησε την πορεία της ζωής του.

Το 2024 τον βρίσκει στη θέση του Λίμπερο στον Πανερυθραϊκό της Preleague και πρόεδρο του ΠΑΣΑΠ, ενώ ταυτόχρονα αγωνίζεται για την κοινωνική ευαισθητοποίηση για σημαντικά θέματα.

G.V.: Γιάννη Καλησπέρα, πότε ξεκίνησες το βόλεϊ και που;

Γ.Α. : Αν δεν κάνω λάθος, ξεκίνησα κάπου το 2002, στις ακαδημίες της ΕΑΠ στην Πάτρα

G.V.: Ποιό ήταν το έναυσμα;

Γ.Α. : Όπως τα περισσότερα παιδιά, έτσι κ εγώ μαζί με τους φίλους μου από το παιχνίδι στην αλάνα, περάσαμε στο γήπεδο στο κλειστό που υπήρχε στη γειτονιά μας και τυχαία βρεθήκαμε σε προπόνηση βόλεϊ. Ξεκινήσαμε και μέσα από το παιχνίδι μας άρεσε το άθλημα, διασκεδάζαμε και αναπτύξαμε ακόμη περισσότερες παρέες. Ξέρετε σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες, αυτή είναι από τις κυριότερες αιτίες που ένα παιδί εισέρχεται σε ένα άθλημα, κάτι το οποίο έχει αναδειχθεί και σε έρευνα που συμμετείχα με το πανεπιστήμιο Αθηνών και αφορούσε το βόλεϊ. Και αν ο παράγοντας αυτός συνδυαστεί με προπονητή που μπορεί να σε εμπνεύσει, σίγουρα το παιδί θα συνεχίσει. 

G.V.: Ποιά είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από το βόλεϊ; .   

Γ.Α. : Νομίζω τα αθλητικά ταξίδια σε συνδυασμό με τις επιτυχίες είναι στιγμές που μένουν αξέχαστες σε ένα παιδί. Ακόμη και σήμερα μπορώ να θυμηθώ φάσεις κ στιγμές από αγώνες σε μικρή ηλικία που έζησα μαζί με φίλους, παρά πόσο ήρθε το αποτέλεσμα της προηγούμενης αγωνιστικής. Προφανώς οι πρώτες συγκινήσεις και τα συναισθήματα που προσδίδονται από τον αθλητισμό είναι έντονα και ανεξίτηλα στη μνήμη κάθε ανθρώπου. 

G.V.: Άξιζε τον κόπο τελικά να στερηθείς τόσα πράγματα σαν παιδί και σαν έφηβος; Γ.Α. : Η αλήθεια είναι ότι ένας έφηβος πιέζεται χρονικά για να ακολουθήσει το πρόγραμμά του μαζί με τα μαθήματά του και την προπόνηση. Για ένα παιδί δεν το συζητάμε, είναι απλά παιχνίδι και στιγμές ξεγνοιασιάς. Ένας έφηβος ενδεχομένως για να μπορέσει να ανταποκριθεί με επάρκεια και κυρίως στις μαθησιακές του υποχρεώσεις χωρίς να απομακρυνθεί από τον αθλητισμό, χρειάζεται να περιορίσει κάποιες εφηβικές βόλτες ή άλλες δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου. Επενδύει στη ψυχαγωγία του μέσα στο γήπεδο, με τους φίλους που αναπτύσσει εκεί και ό,τι οφέλη έχει ο αθλητισμός. Άρα χάνεις κάποιες κλασικές παιδικές εφηβικές στιγμές. Κερδίζεις όμως -νομίζω- πολλά περισσότερα στο τέλος. 

G.V.: Tι είναι αυτό που θα ήθελες να πετύχεις στο βόλεϊ και δεν έχεις ακόμα πετύχει;  

Γ.Α. : Όνειρο κάθε αθλητή είναι η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς αγώνες με την χώρα του. Ονειρεύομαι με οποιοδήποτε τρόπο η εθνική μας ομάδα να συμμετάσχει ξανά σε Ολυμπιάδα και η συμμετοχή μου να είναι με οποιαδήποτε τρόπο ακόμη και σαν θεατής. Ένα είναι σίγουρο, θα είμαι εκεί να υποστηρίξω την πιο σημαντική αθλητική στιγμή ενός εθνικού συγκροτήματος. 

G.V.: Μίλησέ μας λίγο για την πορεία σου στο βόλεϊ, για την επιλογή σου να αγωνιστείς αυτή τη σεζόν στον Πανερυθραϊκό και για ποιό λόγο πιστεύεις ότι η ομάδα φέτος δεν έχει καλή πορεία ως σήμερα.

Γ.Α. : Η αλήθεια είναι ότι η φετινή προσπάθεια είναι λίγο περίεργη για μένα. Ήρθα σε έναν σύλλογο που είχα αγωνιστεί και στο παρελθόν προ δεκαετίας και οι εντυπώσεις και η σχέση μου μαζί του είναι θετικές. Η προηγούμενη θητεία μου έχει συνδυαστεί με μια πολύ ωραία γεύση στις αναμνήσεις μου καθώς είχαμε φοβερή πορεία με πολύ ζεστό ομαδικό κλίμα. Η συγκεκριμένη ομάδα αποτελεί σταθερά στο ελληνικό ανδρικό βόλεϊ σε επίπεδο ανάπτυξης και ακαδημιών διαχρονικά, με σχέδιο και προγραμματισμό ενώ παράλληλα είναι φερέγγυα στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Έτσι και στη φετινή ανδρική ομάδα, στόχος είναι η ανάδειξη νέων αθλητών μέσα από την αγωνιστική εμπειρία που τους προσδίδει το ανταγωνιστικό ανδρικό Πρωτάθλημα. Η ένταξή μου στην ομάδα έγινε πραγματικά την τελευταία στιγμή καθώς η φιλοσοφία σε ορισμένα θέματα ταίριαζε με τις δικές μου αρχές, ειδικά σε θέματα προοπτικής και αθλητικής κουλτούρας. Οπότε σε συνδυασμό με τις λιγοστές αξιοπρεπείς επιλογές για έναν επαγγελματία αθλητή στη volleyleague, αποτελούσε ιδανικό προορισμό. Τη φετινή χρονιά λοιπόν έγινε προώθηση νέων αθλητών, με τη πλαισίωση κάποιον έμπειρων. Νομίζω ότι η θέση στη βαθμολογία αδικεί το σύνολό μας, καθώς λόγω απειρίας δεν έχουμε καταφέρει να επωμιστούμε βαθμολογικά ό,τι μας αξίζει. Είμαι πεπεισμένος πως στο τέλος της χρονιάς, η ομάδα θα δικαιωθεί και θα έχει επιτύχει ολιστικά όλους τους επιμέρους στόχους της. 

G.V.: Πέρυσι ήταν μια χρονιά που τελείωσε με επιτυχία για την ΑΕΚ αλλά δεν μεταφράστηκε σε παρουσία φέτος στην volleyleague. Μπορείς να μας μιλήσεις λίγο γι’ αυτό; Πώς ένοιωσες όταν η ομάδα δεν κατάφερε να αγωνιστεί φέτος παρά τους περσινούς σας κόπους και διακρίσεις; .   

Γ.Α. : Η ομάδα της ΑΕΚ για μένα αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο. Νομίζω έχω περιγράψει σε παλαιότερη ανακοίνωσή μου κάπως το πως ένιωσα όταν πλέον γνώριζα με βεβαιότητα ότι δεν θα αγωνιστεί. Είναι πραγματικά κρίμα για ένα τόσο μεγάλο σωματείο να μη καταφέρνει να βρει λύση. 

G.V.: Με πόση αισιοδοξία βλέπεις το μέλλον του ανδρικού βόλεϊ στην Ελλάδα με βάση το «υλικό» που υπάρχει στις μικρές Εθνικές;

Γ.Α. : Πάντα υπάρχουν καλές φουρνιές και λιγότερο καλές. Το ζήτημα είναι τι κίνητρα δίνουμε στα νέα παιδιά να παρακινηθούν να ασχοληθούν με το βόλεϊ και να παραμείνουν σε αυτό. Τα βοηθούμε να επενδύσουν στο άθλημά μας ή παίρνονται αποφάσεις πρόσκαιρες για το άθλημα χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό; Η λειψανδρία στα παιδιά του ανδρικού βόλεϊ είναι ένα ζήτημα που οφείλεται να μελετηθεί, να αξιολογηθεί και να αντιμετωπιστεί ολιστικά  με σοβαρότητα και  σχέδιο από όλους τους φορείς που εμπλέκονται με το βόλεϊ, με γνώμονα το μέλλον του ανδρικού βόλεϊ. 

G.V.: Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τον ΠΑΣΑΠ;

Γ.Α. : Πάντα ήμουν κοινωνικά ανήσυχος με ευαισθησίες σε ζητήματα της ζωής. Προσπαθώ όσο μπορώ να ασχολούμαι με κοινωνικά θέματα διαφορετικού τύπου καθώς πιστεύω με ένα μικρό λιθαράκι του καθενός μας, ο κόσμος μας μπορεί να γίνει έστω και λίγο καλύτερος. Ως εκ τούτου ήταν αναπόφευκτο να μη συνεισφέρω με όλες μου τις δυνάμεις στους συναθλητές και τις συναθλήτριές μου που μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και άγχη, τα ίδια προβλήματα και ανησυχίες, οπότε δεν θα μπορούσα να μην είμαι στην πρώτη γραμμή για τα δικαιώματα και το μέλλον των αθλητών και αθλητριών. 

G.V.: Πόσο δύσκολο είναι να είσαι πρόεδρος αυτού του σωματείου;

Γ.Α. : Δεν σας κρύβω ότι υπάρχουν αρκετές δυσκολίες και η φθορά είναι μεγάλη. Όταν όμως υπάρχει μια ομάδα δεμένη με κοινό όραμα, μπορείς και βρίσκεις το κουράγιο να συνεχίσεις δυναμικά.  Γενικότερα όταν υπηρετείς τους συναδέλφους με γνώμονα αξιακές αρχές και συντάσσοντας επιχειρήματα  για θέματα που είναι της κοινής λογικής και αποτελούν βήματα προόδου για το άθλημα, τότε αισθάνεσαι περηφάνια που βρίσκεσαι εκεί για να υπερασπιστείς δικαιώματα και να διεκδικήσεις ακόμα περισσότερα για ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον που θα βρουν μπροστά τους οι νεότεροι αθλητές και οι νεότερες αθλήτριες. Βαθιά μέσα μου το νιώθω σαν μια υποχρέωση, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι το μέλλον των Ελλήνων και Ελληνίδων αθλητών, οφείλει να είναι λαμπρότερο. 

G.V.: Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει ο ΠΑΣΑΠ στις μέρες μας;

Γ.Α. : Ο ΠΑΣΑΠ πολλές φορές έρχεται αντιμέτωπος με μη λογικές αποφάσεις ή προθέσεις για αποφάσεις φορέων με πρόσκαιρους σκοπούς που θα καθορίσουν τη πορεία του βόλεϊ. Είναι εκεί όμως και αντιστέκεται σθεναρά, προβάλλοντας με τεκμηριωμένα επιχειρήματα τις θέσεις του. Που τις περισσότερες φορές αγκαλιάζονται από την πολιτεία, γεγονός που δείχνει πως η δουλειά που κάνουμε είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Να θυμίσω ότι δεν υπήρχε μεταγραφική περίοδος ενδιάμεση (πέραν της Α1 ανδρών που ήταν επαγγελματική), με εγκλωβισμό πολλών αθλητών/τριών σε συνθήκες μη αποδεκτές. Δεν υπήρχε στην ΕΕΑ εκδίκαση των δεδουλευμένων της τελευταίας σεζόν των αθλητών της volleyleuge (εξέταζε μόνο δικαστικές αποφάσεις), με αποτέλεσμα πλέον να μην υπάρχουν καθόλου χρωστούμενα τα τελευταία χρόνια, εκτός από τις περιπτώσεις ομάδων που υποβιβάζονται, όπου και αυτό λύνεται εάν η ΕΣΑΠ υιοθετούσε τη πρότασή μας για εγγυητική επιστολή των ομάδων για ασφάλεια κάποιων δεδουλευμένων σε περίπτωση οποιαδήποτε αδυναμίας της (για αθλητές προπονητές φυσιοθεραπευτές τρίτους κλπ). Άλλαξε το καθεστώς αποδέσμευσης των αθλητών με την ενηλικίωση από τα σωματεία που αιχμαλώτιζαν τα παιδιά έως μεγαλύτερη αρκετά ηλικία. Δόθηκε η δυνατότητα ασφάλισης των αθλητριών της Α1 γυναικών και των άλλων εθνικών κατηγοριών για ιατροφαρμακευτική κάλυψη για τη αγωνιστική περίοδο μέσω e-eφκa (κανένα σωματείο δε γνωρίζουμε να έχει χρησιμοποιήσει τη δυνατότητα ασφάλισης έως τώρα), στην πανδημία έγιναν τιτάνιες προσπάθειες για άνοιγμα των γηπέδων στο βόλεϊ και με φοβερές πιέσεις επετεύχθη και η δυνατότητα επιδόματος στους άνδρες (καθώς λογίζονται επαγγελματίες). Σε όλα αυτά η πόρτα της πολιτείας ήταν ανοιχτή και μάλιστα υιοθέτησαν προτάσεις μας -και χαιρόμαστε ιδιαίτερα για αυτό- καθώς υλοποιήθηκαν πράγματα που επιλύουν διαχρονικά θέματα στο βόλεϊ. Ακόμη, η γενναία χρηματοδότηση που αφορά το βόλεϊ, έδωσε πνοή σε περίοδο ασφυξίας και είναι ένα γεγονός που οφείλει το ελληνικό βόλεϊ να το εκμεταλλευτεί στο έπακρον για την εξέλιξή του με ταυτόχρονη δυναμική είσοδο στην κρατική τηλεόραση συμπεριλαμβάνοντας και το γυναικείο πρωτάθλημα, προβάλλοντας το άθλημά μας σε κάθε πολίτη. Επιμένω και θα επιμένω ότι η συστράτευση όλων των φορέων για την ανάπτυξη μέσα από στοχευμένο σχεδιασμό με προγραμματισμό και κανόνες, θα οδηγήσει το άθλημά μας σε άνθιση πιο γρήγορα από όσο μπορούμε να φανταστούμε.

G.V.: Ποιοι είναι οι στόχοι του; .                  

Γ.Α. : Στόχοι του συνδέσμου είναι να μπουν ευρύτερα κανόνες που να εφαρμόζονται (πχ δε γίνεται να διεξάγονται πρωταθλήματα χωρίς δημοσιευμένη προκήρυξη ή να μην είναι ορθά ασφαλισμένοι οι αθλητές), να παρθούνε μέτρα που θα ενισχύσουν τον Έλληνα αθλητή, να του δοθούν κίνητρα να ασχοληθεί με το βόλεϊ, να παραμείνει και να επενδύσει μέσα σε αυτό για το μέλλον του. Να δοθούν οι δυνατότητες να αναδείξει το ταλέντο του και να του δοθεί ο χώρος να το αποδείξει. Ένας επαγγελματίας αθλητής οφείλει να ασφαλίζεται από την πρώτη μέρα που πηγαίνει στη προπόνηση καθώς είναι ο χώρος της δουλειάς του. Οι ώρες απασχόλησης να αντιστοιχούν στις πραγματικές ώρες που θα δαπανούνται για την ασχολία του και οι αμοιβές του να αντιστοιχούν στο επίπεδο της δραστηριότητάς του. Στόχος είναι να κατοχυρωθεί ο κατώτατος βασικός μισθός για όσους συνάπτουν επαγγελματικό συμβόλαιο, πράγμα που θα δώσει σε πολλά νέα παιδιά μια αξιοπρεπή αμοιβή στις δύσκολες εποχές που διανύουμε.  Σκεφτείτε ότι ένας αθλητής αγωνίζεται επαγγελματικά για κάποια χρόνια, για κάποιους μήνες μέσα στην σεζόν. Οπότε αναλογιστείτε ότι οι συνθήκες αυτή τη στιγμή δεν είναι οι κατάλληλες για να παρακινήσουν νέους αθλητές να ασχοληθούν με το ανδρικό βόλεϊ όταν δεν δίνεται καν η δυνατότητα σε πολλούς από αυτούς να βιοποριστούν την ώρα που οι ομάδες λαμβάνουν ετήσια χιλιάδες ευρώ από τη χρηματοδότη από τα τυχερά παίγνια. Ο χώρος που δίνεται στους Έλληνες να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο σε συνδυασμό με ικανοποιητικές αμοιβές, είναι εκείνο που θα προσδώσει επιτυχίες στο μέλλον στην εθνική ομάδα και κατ΄ επέκταση σε όλο το άθλημα.  Νομίζω ότι πλέον σιγά σιγά τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Στις γυναίκες είναι σαφής ο στόχος.  Να υπάρξει πλέον ισότητα στα δικαιώματα με τους άνδρες.  Καθώς υπάρχουν μόνο οι υποχρεώσεις. Δεν είναι δυνατόν ένα άθλημα με τεράστια απήχηση στον γυναικείο ομαδικό αθλητισμό με ίδιες επιτυχίες και επίπεδο να στερείται τη δυνατότητα να εξελιχθεί και άλλο και να προοδεύσει ακόμα περισσότερο. Οι γυναίκες δικαιούνται επιτέλους να αποκτήσουν την ισότητα που τους αξίζει.  Σκεφτείτε μόνο τη διαφορά στα χρήματα που λαμβάνουν οι ομάδες από το στοίχημα. Πόσα περισσότερα εισπράττουν οι ανδρικές από τις γυναικείες. Οι ομάδες πρέπει να το αναλογιστούν αυτό. Δείτε τι συνέβη στην πανδημία. Οι γυναίκες δεν αγωνίστηκαν, δεν πληρώθηκαν τα συμβόλαιά τους και δεν πήραν κρατικό επίδομα για τη διαβίωσή τους. Δεν έχουν συντάξιμα ένσημα και δεν θα πάρουν ποτέ  σύνταξη. Δεν υπάρχει σίγουρα η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν υπάρχει πρόνοια για εγκυμοσύνη. Δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο διασφάλισης των οικονομικών τους συμφωνιών. Νομίζω ότι έφτασε η ώρα η αλλαγή να γίνει πραγματικότητα. Με μπροστάρισσα την ΕΟΠΕ (έχει τοποθετηθεί ότι θέλει την αλλαγή, αρκεί να το αποδείξει και στην πράξη) και τα σωματεία που οφείλουν να δουν όλα τα πλεονεκτήματα για την αναβάθμιση του γυναικείου βόλεϊ σε όλα τα επίπεδα. Παράλληλα ο σύνδεσμος στοχεύει στην ηθική αναβάθμιση των αθλητών και των αθλητριών. Με επιμόρφωσή τους σε θέματα ακεραιότητας αγώνων στο ζήτημα της διπλής καριέρας και τη στήριξή τους σε θέματα ψυχικής υγείας.  

G.V.: Οι αθλητές πόσο ενεργό ρόλο παίζουν; δείχνουν να ενδιαφέρονται;

Γ.Α. : Υπάρχουν περίοδοι όπως τώρα, που οι αθλητές είναι μια γροθιά.  Με επικοινωνία για όλα τα θέματα. Και ήταν αρχικός στόχος της νέας διοίκησης οι αθλητές να λαμβάνουν γνώση για τα ζητήματα και να καταθέτουν μάλιστα και την άποψή τους για κάθε ένα από αυτά. Να υπάρχει συνεχής αλληλεπίδραση και κανείς αθλητής να μη νιώθει μόνος ή ανυπεράσπιστος σε κάτι (ακόμα και σε χαμηλότερες κατηγορίες). Η άμεση και η έμμεση επικοινωνία να αυξάνεται συνεχώς και έτσι ένα είναι βέβαιο ότι προοδευτικά όλο και περισσότεροι αθλητές θα νοιάζονται για τον διπλανό τους, θα νοιάζονται για τη νεότερη γενιά. Το αποτύπωμα ενός αθλητή ξέρετε δεν είναι μόνο το αγωνιστικό, είναι κ τι αφήνει πίσω του στην κοινωνία και ίσως αυτό είναι το σπουδαιότερο. Μπορώ μάλιστα να σας πω ότι οι αθλητές του βόλεϊ έχουμε αρκετά υψηλό βαθμό ενεργοποίησης των μελών μας στην περίοδο που διανύουμε σε σχέση με άλλους συνδέσμους ομαδικών αθλημάτων και μάλιστα δημοφιλέστερων. 

G.V.: Γυναίκα και ΠΑΣΑΠ. Οι συναθλήτριές σου πιστεύεις πως έχουν τόσο ενεργό ρόλο όσο θα έπρεπε;

Γ.Α. : Ο σύνδεσμος του βόλεϊ είναι ο πρώτος σύνδεσμος που συμπεριέλαβε τις γυναίκες στο συνδικαλιστικό όργανο. Είναι στο πρώτο που μπήκαν στο διοικητικό συμβούλιο. Και προ διετίας ακόμη και στο όνομα του συνδέσμου αν και περιλαμβάνονταν στο καταστατικό.  Και όπως και τώρα ο ρόλος τους είναι κομβικός. Να σας θυμίσω πως αντιπρόεδρος είναι η Αθηνά Παπαφωτίου και μέλη η Εύα Χαντάβα και η Ανθή Βασιλαντωνάκη. Μερικά από τα Θέματα που αντιμετωπίζουν οι αθλήτριες αναφέρθηκαν παραπάνω. Νομίζω ότι η περίοδος της πανδημίας ανέδειξε και εκτίναξε τα ζητήματά τους και συνειδητοποίησαν πως είναι επιτακτική ανάγκη για αλλαγή και μετατροπή του γυναικείου βόλεϊ σε επαγγελματικό.  Ομολογώ πως βρισκόμαστε στην κορυφαία συμμετοχικότητα των κοριτσιών που αν συνεχιστεί δυναμικά, θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αλλαγή που θέλουμε να επέλθει. 

G.V.: Επαγγελματικός ή ερασιτεχνικός αθλητισμός;

Γ.Α. : Ο πρώτος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον δεύτερο.  Είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Διαφορετικές προσεγγίσεις και ο πρώτος χρειάζεται εκεί που υπάρχουν οι δυνατότητες. Κάθε ένας τους πρέπει να στηρίζεται με διαφορετικό τρόπο. Οφείλεται να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Είναι πολύ μεγάλη συζήτηση να επισημανθούν οι διαφορές τους. Στον ερασιτεχνικό αθλητισμό καλλιεργείται η αθλητική κουλτούρα, βελτιώνεται η υγεία μέσω της φυσικής αγωγής και σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγεί στον επαγγελματικό αθλητισμό που εκεί αλλάζει και η στοχοθεσία για όσους εμπλέκονται. Επένδυση στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και κανόνες στον επαγγελματικό αθλητισμό. Και οι δύο προσδίδουν πολλά κοινωνικά οφέλη και οφείλεται εν γένει ο αθλητισμός να έχει περίοπτη θέση σε κάθε κράτος.

G.V.: Αν σου έλεγαν να διαλέξεις την πολιτική ή την ενεργό δράση ποια θα διάλεγες;

Γ.Α. : Πολιτική κάνουμε με πολλούς τρόπους στη καθημερινή μας ζωή, οπότε είναι αναπόσπαστο κομμάτι της. Όταν δε μάλιστα υπάρχει πιο έντονη ευσυνειδησία  σε ορισμένα θέματα, τότε αποκτά και άλλες μορφές. Όλοι μας σε κάποιο βαθμό πρέπει να είμαστε ενεργεί πολίτες που θέλουμε το καλύτερο για τη ζωή μας και το περιβάλλον που ζούμε. Ένας αθλητής από τη στιγμή που είναι επαγγελματίας, ένα μεγάλο μέρος της ζωής του είναι συνυφασμένο με τον αθλητισμό και με το σπορ που δραστηριοποιείται. Είναι πολύ δύσκολο όταν έρθει η ώρα να βγει από αυτό να κάνει το επόμενο βήμα. Και η μετάβαση στην ζωή έξω από τον αθλητισμό είναι σκληρή. Αντιστοίχως μπορώ να πω πως είναι πραγματικά δύσκολο παράλληλα να ασχολείσαι με το σύνδεσμο και να είσαι ενεργός αθλητής. Νομίζω ότι λόγω χρόνου απαιτήσεων και άλλων τρίτων λόγων θα ήταν πιο εύκολο αν δεν ήμουν εν ενεργεία (δεν θα ήθελα να αναφέρω τρίτους λόγους, νομίζω αντιλαμβάνεστε κάποιους, καθώς πολλές φορές γίνεσαι κακός για ορισμένους που επιθυμούν αντίθετες θέσεις). Στο μέλλον το εξετάζω σοβαρά, ενδεχομένως να με βοηθήσει στην αντιμετώπιση ζητημάτων με βαθιές τομές. 

G.V.: Εκτός από το βόλεϊ εδώ και καιρό ασχολείσαι ενεργά με την δωρεά μυελού των οστών. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτό, πώς ξεκίνησες;

Γ.Α. : Όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, δεν χρειάζεται ένα πρόβλημα να σε αγγίξει για να βοηθήσεις στην αντιμετώπισή του. Ένας τρόπος λοιπόν που διαπίστωσα ότι βοηθά, είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των συνανθρώπων μας για διάφορα κοινωνικά θέματα. Ο καθένας μας πολλές φορές μπορεί να προσφέρει ανιδιοτελώς, ακόμη και την ίδια τη ζωή σε κάποιον, κάνοντας κάτι πολύ μικρό. Άρα όσο περισσότεροι άνθρωποι ενημερώνονται, τόσο περισσότεροι αυαισθητοποιούνται και προφέρουν, που αυτομάτως συνεπάγεται ότι ενδεχομένως κάποιος συνάνθρωπος θα έχει καλύτερη τύχη στη ζωή του από εδώ και πέρα. Ο αθλητισμός και το βόλεϊ έχουν τη δύναμη να αναδεικνύουν κοινωνικά ζητήματα, να περνούν ανάλογα μηνύματα και είναι υποχρέωσή μας να είμαστε συμπαίκτες σε αυτό.  Και εγώ προσωπικά ο σύνδεσμος και πολλοί συναθλητές μας είναι συμπαραστάτες στην προσπάθεια αυτή. Σε αυτό το σημείο θέλω να σας ευχαριστήσω δημόσια καθώς έχετε αναδείξει πολλά χρόνια τώρα το ζήτημα του εθελοντισμού και της συλλογής εθελοντών δοτών μυελού των οστών (κατά του καρκίνου του αίματος, λευχαιμία) βάζοντας ως ΜΜΕ ένα μικρό λιθαράκι για ενημέρωση, για να χαρίσει την ελπίδα σε κάποιον εκεί έξω που περιμένει όλους εμάς να νοιαστούμε για αυτόν. 

G.V.:Υπάρχει ενδιαφέρον από τους συνανθρώπους μας να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο; Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις;

Γ.Α. : Αλληλεγγύη και ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο ναι υπάρχει. Όσο και εάν έχει φθάσει η κοινωνία μας σε επίπεδο που δείχνει να μην ενδιαφέρεται κανείς για κανέναν, να μην υπάρχει κοινωνική συνοχή και η παιδεία μας να κατρακυλά συνεχώς. Όταν υπάρχει ενημέρωση, ο κάθε πολίτης μπορεί να ευαισθητοποιηθεί και να προσφέρει. Έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν ότι η αλληλεγγύη είναι στα κύτταρά μας αρκεί να ενεργοποιείται. Οπότε είναι στο χέρι όλων μας να οδηγήσουμε την κοινωνία, τον κάθε πολίτη, τον καθένα και καθεμία από εμάς, να είναι εκεί δίπλα στον συνάνθρωπο.  Γιατί ο καθένας μας μπορεί να είναι αυτός που τελικά μπορεί να χρειαστεί κάποια στιγμή τη βοήθειά μας.