Δίδυμοι μπελάδες; Γιάννης Βήτας

Ο Γιάννης και ο Σοφοκλής Βήτας γεννήθηκαν στα Τρίκαλα πριν 19 χρόνια περίπου και είναι πανομοιότυποι δίδυμοι. Δίδυμοι μπελάδες όμως; Οι γονείς τους δε πιστεύουν ότι οι δύο μικρότεροι γιοί της οικογένειας είναι μπελάδες πάντως αλλά δύο φυσιολογικοί έφηβοι με πολλά όνειρα για το βόλεϊ. Αλλά ας τους γνωρίσουμε έναν-έναν ξεχωριστά.

Ο Γιάννης Βήττας γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 12 Νοεμβρίου του 1997 στο ζώδιο του Σκορπιού. Τον ελεύθερο χρόνο του τον περνάει για καφέ με τους φίλους του και βόλτες.

Πως κατέληξες να παίζεις βόλεϊ;

«Στην αρχή περάσαμε από όλα τα αθλήματα κι εγώ κι ο αδερφός μου και τελικά καταλήξαμε στο βόλεϊ. Στην αρχή πήγαμε μόνο να δοκιμάσουμε αν ήμασταν καλοί, στη συνέχεια εξελιχτήκαμε γινόμασταν ολοένα και καλύτεροι κι έτσι συνεχίσαμε κι έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε».

Οι υπόλοιποι στην οικογένεια ασχολούνται με τον αθλητισμό;

«Έχουμε δύο μεγαλύτερους αδερφούς. Ο πατέρας μου ήθελε να ασχοληθούμε με τον αθλητισμό γιατί ήταν παλιά διαιτητής του ποδοσφαίρου. Ο μεγάλος μου αδερφός, ο Βασίλης, ασχολιόταν παλιά με το ποδόσφαιρο αλλά τώρα είναι διαιτητής βόλεϊ μαζί με τη γυναίκα του στη Θεσσαλία. Ο δεύτερος, ο Θοδωρής, είναι παίκτης του μπάσκετ σε ομάδα των Τρικάλων»

Σε ποια ομάδα ξεκίνησες;

«Ξεκινήσαμε στον Ασκληπιό Τρικάλων. Δυστυχώς δεν ήμασταν σε μια μεγάλη πόλη, σε μια μεγάλη ομάδα, δεν υπήρχαν και πολλοί να μας βοηθήσουν αλλά δε μπορέσαμε να αναδειχτούμε μέσα από την ομάδα γιατί ήμασταν στην επαρχεία αλλά προσπαθούσαμε, δουλεύαμε  συνεχώς και φτάσαμε εδώ που είμαστε. Στα Τρίκαλα είχαμε τον Θέμη Γούλα προπονητή, που τον είχαμε σαν πατέρα μας, μας είχε βοηθήσει πάρα πολύ, αυτός ουσιαστικά μίλησε με τους ανθρώπους της Ερυθραίας για να έρθουμε σε αυτό τον σύλλογο που είναι πολύ καλός».

Όταν ήσουν μικρός σκεφτόσουν ποτέ πως θα ήθελες να αγωνιστείς κι εσύ;

«Ήθελα να το ακολουθήσω όταν έβλεπα επαγγελματικούς αγώνες βόλεϊ, ήθελα κι εγώ να φτάσω κάποτε σε αυτό το επίπεδο, να γίνω μεγάλος αθλητής, να κάνω πρωταθλητισμό. Πιστεύω ότι θα το καταφέρω όμως με πολύ δουλειά και προσπάθεια».

Ποιον αθλητή θαυμάζεις;

 «Θαυμάζω πολλούς αθλητές. Για μένα καλύτερος αθλητής είναι ο Τζούριτς, διαγώνιος, μεγαλύτερος αθλητής. Και προσπαθώ με πολύ δουλειά να φτάσω κι εγώ σε ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο».

Ποια θέση παίζεις;

«Παίζω ακραίος, έχω περάσει από όλες τις θέσεις όμως κι έχω καταλήξει διαγώνιος αλλά φέτος ξεκίνησα ακραίος. Αλλά μπορώ να ασχοληθώ και με τις δύο θέσεις, και ακραίος και διαγώνιος. Μου αρέσει περισσότερο η θέση του διαγωνίου γιατί δε βγάζω υποδοχή. Προσπαθώ προς το παρόν με δουλειά να διορθώσω την υποδοχή μου και βλέπουμε».

Πως είναι να μεγαλώνεις με έναν αδερφό που είναι ολόιδιος με σένα;

 «Καλό είναι γιατί εκτός από αδερφός είναι και πολύ καλός φίλος, ό,τι και να κάνεις δε θα είσαι ποτέ μόνος σου και ξέρεις πως θα έχεις την υποστήριξή του. Κάποιες στιγμές υπάρχουν και τσακωμοί και μαλώματα αλλά πιστεύω πως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας».

Πως θα χαρακτήριζες τον αδερφό σου;

«Καλό παιδί, στο Σοφοκλή το μόνο που θαυμάζω είναι οι συμβουλές του αν και μικρότερος, μου δίνει πολλές συμβουλές και στο βόλεϊ αλλά και γενικά στη ζωή. Με συμβουλεύει που κανονικά θα έπρεπε να έχει γίνει το αντίθετο».

Πόση διαφορά έχετε;

«Τρία λεπτά!»

Τα ελαττώματά σου;

«Τα νεύρα μου, δε μπορώ να ελέγξω τα νεύρα μου».

Τα προτερήματα σου;

«Δε μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου. Δε μπορώ να τα κρίνω ο ίδιος ας τα κρίνουν οι άλλοι».

Τα ελαττώματα του Σοφοκλή;

«Έχει μικρά ελαττώματα. Δεν θα βρεις ελάττωμα στο Σοφοκλή γιατί πάντα θα τα κρύβει. Είναι ένα παιδί που του βγαίνει το χαμόγελο, δηλαδή, και στεναχωρημένος να είναι πάντα θα είναι με το χαμόγελο. Θα δείχνει στον άλλο ότι δεν τον επηρεάζει τίποτα. Ό,τι και να γίνει θα κρατάει την στεναχώρια και τη λύπη μέσα του δε τα βγάζει στους άλλους».

Έχετε εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι μοιάζετε τόσο πολύ;

«Γενικά στο σχολείο πολλές φορές, διάβαζε ο ένας το ένα μάθημα, διάβαζε ο άλλος το άλλο, μετά τα δίναμε, είχε πάει πολλές φορές να γράψει για εμένα και τώρα στο πανεπιστήμιο γιατί αυτός διαβάζει περισσότερο. Και στις κοπέλες γιατί παλιά μοιάζαμε πιο πολύ άμα βαριόμουν εγώ κάποια κοπέλα πήγαινε ο Σοφοκλής. Με τους γονείς μας δε τα κάναμε αυτά».

Μεγάλωσες στην επαρχία, είναι η πρώτη σου χρονιά στην Αθήνα. Πως σου φαίνεται η μεγαλούπολη;

 «Είναι λίγο δύσκολη η μετακόμιση από τα Τρίκαλα στην Αθήνα. Μας πήρε πολύ καιρό να εγκατασταθούμε και να συνηθίσουμε τη ζωή στη μεγάλη πόλη αλλά πιστεύω πλέον έχουμε συνηθίσει στην Αθήνα. Εδώ μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα από ότι στα Τρίκαλα. Είμαστε φοιτητές, πιο ελεύθεροι, δεν εξαρτόμαστε από κανένα, πιστεύω τώρα κάνουμε την καλύτερη ζωή που θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε. Αυτό που ονειρευόμαστε από μικροί το κάνουμε αυτά τα χρόνια. Στην Αθήνα γενικά δε μου αρέσουν οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής, οι μεγάλες αποστάσεις που πρέπει να διανύσεις κι αυτό συνεπάγεται τη μείωση του ελεύθερου χρόνου που έχεις, να βγεις μια Παρασκευή ή ένα Σάββατο, ένα απόγευμα για καφέ και λόγω των προπονήσεων με την ομάδα. Αλλά αυτό δε το ζηλεύουμε καθόλου, έχουμε διαλέξει το χώρο του αθλητισμού, προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι κι έτσι δε μας ενδιαφέρει εάν οι άλλοι πάνε για καφέ, βγαίνουν έξω, όποτε έχουμε ελεύθερο χρόνο προσπαθούμε να τον αξιοποιήσουμε».

Τι έχεις στερηθεί για το βόλεϊ;

«Δεν έχω στερηθεί κάτι. Έχω αγαπήσει το βόλεϊ και δε το βλέπω σαν αγγαρεία. Με έχει βοηθήσει. Δε ζήλευα ποτέ που οι φίλοι μου πήγαιναν κάπου και εγώ δε μπορούσα να πάω λόγω κάποιου αγώνα ή προπόνησης. Ήξερα ότι πάω να παίξω βόλεϊ, ότι έκανα κάτι που αγαπάω και δε θα το έκανα επειδή το βαριέμαι. Κάθε φορά που μπαίνω σε ένα γήπεδο προσπαθώ να δουλέψω και να γίνω καλύτερος».

Ποιες οι διαφορές με την ομάδα που ήσουν πριν;

«Έχει πάρα πολλές διαφορές έχει πάρα πολλές διαφορές. Είναι ένα πολύ οργανωμένο σωματείο σε σχέση με τον Ασκληπιό που είναι ένα σωματείο της επαρχίας, όπως τα υπόλοιπα, στην επαρχεία δε γίνεται η ίδια δουλειά που γίνεται στην Αθήνα. Έχεις πιο πολλές ευκαιρίες σε αυτό το σύλλογο, είναι πολύ καλοί άνθρωποι, δουλεύουν πάνω σε σένα, βοηθάνε πάρα πολύ να εξελιχτείς. Έχω μάθει αρκετά πράγματα.

Με τι θες να ασχοληθεί στο μέλλον, τι σπουδάζεις;

«Προσπαθώ να μην ακολουθώ μόνο το βόλεϊ αλλά να παρακολουθώ και τα μαθήματά μου. Δεν θα ζήσουμε μόνο από το βόλεϊ, πρέπει να βρούμε εναλλακτικό τρόπο, να σπουδάσουμε και να ασχοληθούμε με κάποιο επάγγελμα και να μορφωθούμε. Σπουδάζουμε στην ΑΣΠΑΙΤΕ, Εκπαιδευτικοί Μηχανολόγοι Μηχανικοί. Ο πατέρας και ο θείος μου είχαν ένα μαγαζί με αυτοκίνητα συνεργείο-φανοποιείο και ακολουθήσαμε το Επαγγελματικό Λύκειο, ακολουθήσαμε τον κλάδο της Μηχανολογίας, ακολουθήσαμε την ανώτατη σχολή από ΕΠΑΛ για να γίνουμε καθηγητές Μηχανολογίας».

Πως φαντάζεσαι στα 40 τον εαυτό σου;

«Πιστεύω να έχω κάνει καριέρα στο βόλεϊ και να έχω πετύχει στις σπουδές μου, να έχω κάποια δουλειά και να έχω κάνει οικογένεια».

Ποια η σχέση σου με τις γυναίκες; Πως θα περιέγραφες την κοπέλα των ονείρων σου; Υπάρχει τελικά ένα άτομο ξεχωριστό για τον καθένα;

«Έχω καλές σχέσεις. Δεν έχω βρει ακόμα την κοπέλα των ονείρων μου, θα είναι αυτή που θα μου κάνει το «κλικ» σε αντίθεση με τον Σοφοκλή που την έχει βρει ήδη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα άτομο για τον καθένα μας, υπάρχουν κάποιοι που επιλέγουν να ζήσουν μόνοι τους κι άλλοι που ψάχνουν το ταίρι τους για να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους μαζί. Εξαρτάται τι θέλει ο καθένας.

Αν σου έδιναν ένα μαγικό ραβδί για να αλλάξεις τον κόσμο, τι θα άλλαζες;

«Να μην είχα δίδυμο αδερφό! (γέλια). Θα άλλαζα κάποια πράγματα στην Ελλάδα. Να περνούσε η κρίση, να ζούμε ανέμελα όπως πριν, οι καιροί είναι δύσκολοι. Δεν έχουμε τις ανέσεις που είχαμε παλιά. Στην παιδεία υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να αλλάξουν, πχ να αναβαθμιστούν τα σχολεία, να ενημερωθούν οι καθηγητές - η παιδεία είναι πολύ παραμελημένη στην Ελλάδα. Από τον αθλητισμό δε θα άλλαζα πολλά, το μόνο που δε μου αρέσει στο Ελληνικό βόλεϊ είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά ταλέντα γιατί όλοι προτιμούν το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ κι έτσι δεν υπάρχει πολύ υλικό. Δε μου αρέσει να βλέπω την Α1 ανδρών και να μην υπάρχουν αρκετοί Έλληνες στην ομάδα. Πρέπει να αναδειχτούν νέα ταλέντα και να υπάρξουν νέα ταλέντα, παιδιά που θα επιλέξουν να ασχοληθούν με το βόλεϊ γιατί κάποια παιδιά θεωρούν ότι το βόλεϊ είναι για γυναίκες».

Πως ένοιωσες ήταν κατακτήσατε το πρωτάθλημα της ΕΣΠΑΑΑ, στη συνέχεια περάσατε στους ομίλους και στο φάιναλ φορ του Πανελληνίου;

«Ένιωσα πολύ χαρούμενος γιατί πρώτη φορά βρισκόμουν σε μια τέτοια διοργάνωση. Πολύ χαρούμενος που μέσα από αυτό αναδειχτήκαμε σαν ομάδα, σαν αθλητές. Θα προσπαθήσουμε και του χρόνου να φτάσουμε πιο ψηλά, αλλά αυτό θα γίνει μέσα από τη δουλειά. Να προσπαθήσουμε και να δουλέψουν όλοι μας. Ψηλότερος στόχος είναι οι καλύτερες εμφανίσεις με το εφηβικό την επόμενη σεζόν και καλή πορεία με το Αντρικό».

Σε ποια ομάδα θα ήθελες να αγωνιστείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

«Από μικρός ήθελα να παίξω στην ΑΕΚ μαζί με τον αδερφό. Θα ήθελα να πάω στη Γαλλία».

το Who is Who του Γιάννη Βήτα:

Μουσική: Ελληνικά

Φαγητό: τα Πάντα

Χρώμα: Κίτρινο

Ομάδα: ΑΕΚ

Ατάκα: Νους υγιείς εν σώματι υγιές.

ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ

Δίδυμοι Μπελάδες; Σοφοκλής Βήτας

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΒΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ GREEKVOLLEY