Καρφώνουν στην άμμο, ελέω... χάντμπολ!

Η ιστορία των δύο πρωταθλητριών έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς ιδιαίτερα στην Ελλάδα, σπάνια βλέπουμε ένα άθλημα να βοηθά κάποιο άλλο, αντί να προσπαθεί να του «βγάλει το μάτι» . Όταν όμως είσαι ένας σπουδαίος αθλητής, όπως ο διεθνής άσος της γαλλικής Ιστρ, Σπύρος Μπαλωμένος, που επί δέκα ολόκληρα αγωνίζεσαι με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό, αποκτάς μία διαφορετική κουλτούρα, οι ορίζοντές σου ανοίγουν και ξεφεύγεις από τα στενά πλαίσια της ελληνικής νοοτροπίας.

Έτσι λοιπόν ο 34χρονος περιφερειακός άσος, που πέρασε από 5 διαφορετικές χώρες, ως ιδιοκτήτης του καταστήματος ειδών γάμου-βάπτισης Ribbon & Lace», δεν χρειάστηκε ως αθλητής να ακούσει πολλά λόγια από τον μάνατζερ-ιδιοκτήτη της Doing Sports Agency, Στάθη Παπαχαρτοφύλη για να γίνει χορηγός των Λαγουδάκη/Χρήστου.

Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το... καπάκι!

Βασικό «όπλο» των δύο 25χρονων πρωταθλητριών είναι η χημεία… Αυτό που λέμε «κύλησε ο Τέντζερης και βρήκε το…καπάκι! Η Νικαιώτισσα ακραία, Χρήστου (1.81μ), που μετά την ΑΕ Νίκαια, τον Άρη Θεσσαλονίκης και τον Πανελλήνιο αγωνίστηκε πέρυσι στο ΖΑΟΝ, σπόύδασε όλα αυτά τα χρόνια στο Παιδαγωγικό Αθηνών, μόνο και μόνο για να χειρίζεται κάτι… παιδιά σαν την συνομίληκή της και ακριβώς στο μπόι της (1.81μ), Στέλλα.

Κοπέλα χαμηλών τόνων η Εύη, σε αντίθεση με την δυναμική και αυθόρμητη Κρητικοπούλα, ξέρει πότε και πώς να κουμαντάρει την, καλώς εννοούμενη, τρέλα της συμπαίκτριας της και να την επαναφέρει στη τάξη. Όπως γνωρίζει επίσης καλά , πως χαρακτήρα, σαν αυτόν της ξανθιάς Ρεθυμνιώτισας, δύσκολα θα βρει , όσο βαθειά και αν ψάξει στην άμμο.

Τα λέει χύμα και...τσεκουράτα!

Μεγαλωμένη σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με αρχές και σεβασμό, η πρώην κεντρική των Ρεθύμνου, ΑΕΚ, Βύρωνα, Μαρκόπουλου, Πανελλήνιου, Πανναξιακού έμαθε από μικρή να μη μασά τα λόγια της, να τα λέει «τσεκουράτα», κάτι για το οποίο παρεξηγείται εύκολα. Λατρεύει τις εκπτώσεις στο… shopping, όχι όμως και σε θέματα αξιοπρέπειας!

Για αυτό και θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι από τα ουκ ολίγα αδικημένα παιδιά του ελληνικού βόλεϊ, καθώς δεν θα έμπαινε ποτέ στη λογική της «κλίκας» για να πάρει τη θέση της βασικής σε μία ομάδα! Αυτός είναι και ο λόγος που σκέφτεται σοβαρά την επόμενη χρονιά να δοκιμάσει την τύχη της στο εξωτερικό.

Πάνε σαν άλλοτε...

Μέχρι τα τέλη Μαϊου, όταν άρχίσανε τις προπονήσεις, το δίδυμο των Λαγουδάκη/Χρήστου δυσκολεύτηκε αφάνταστα να βρούνε χορηγό και δεν ήξεραν αν θα καταφέρουν να αγωνιστούν στα «Μαστερς», άσχετα αν μετά την κίνηση του Μπαλωμένου, στη συνέχεια προστέθηκαν στα μπικίνι τους οι φίρμες δύο ακόμη χορηγών!

Έπειτα λοιπόν την πρεμιέρα στην Αίγινα και την 7^η θέση στην κατάταξη, ένα χαρμόσυνο γεγονός στην οικογένεια Χρήστου, δεν επέτρεψε στις δύο πρώην συμπαίκτριες του Πανελληνίου να αγωνιστούν στο Γκραν Σλαμ της Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα έχοντας χάσει λίγο το ρυθμό τους να αρκεστούν στην 15^η θέση του τουρνουά της Τήνου.

Ωστόσο με το «καλημέρα» των προκριματικών του τουρνουά στο Kαράβι Sports Club, υπό το βλέμμα του περήφανου χορηγού τους, κατάφεραν με εντυπωσιακές εμφανίσεις να «σφραγίσουν» ένα από τα δύο πολύτιμα εισιτήρια του κυρίως ταμπλό και να ρίξουν… άγκυρα στην κορυφαία 8άδα του Σχοινιά! Άλλωστε εκεί που άλλες αθλήτριες αρκούνται σε φυλαχτά, γούρια, όπως σταυρουδάκια, λαγοπόδαρα κ.α, η Χρήστου πέρα από την τύχη της… πρωτάρας σε «Μάστερ» παίζει με άλλον αέρα, αφού έχει δίπλα της κοτζάμ… Λαγουδάκη!

G.V: Έπειτα από 5 χρόνια αγωνίζεστε και πάλι μαζί. Τι θυμάστε από το 2007 και τι ήταν αυτό που σας «έδεσε» ξανά αγωνιστικά;

Ε.Χ: Είχαμε κάνει πολύ καλή εμφάνιση, κατακτήσαμε τον τίτλο και μετά από χρόνια το σκεφτήκαμε το θέλαμε πάρα πολύ και με δεδομένο πως δεν είχαμε φέτος υποχρεώσεις με τη σάλα, αποφασίσαμε να παίξουμε.

G.V: Αν και πρωτάρες σε τουρνουά Masters πως βλέπετε τη φετινή διοργάνωση και αν ελπίζετε σε ανάλογη πορεία με αυτή του 2007;

Ε.Χ: Θα τη χαρακτήριζα «επικίνδυνη διοργάνωση γιατί βλέπουμε πολλές καλές ομάδες εκτός ταμπλό. Καλοκαίρι είναι, θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος το σημαντικότερο για εμάς είναι να το ευχαριστηθούμε. Δεν έχουμε κατέβει με στόχο μία θέση στο βάθρο, αλλά θα προσπαθήσουμε για ό,τι καλύτερο και θα κυνηγήσουμε σε κάθε παιχνίδι τη νίκη.

Σ.Λ: Είναι καλό το επίπεδο, με ομάδες που παλεύουν για τη νίκη και όλες οι αντίπαλες είναι υπολογίσιμες. Θεωρητικά πάντως με τα παλιότερα χρόνια, είναι αλήθεια πως το φετινό επίπεδο είναι πιο χαμηλό.

G.V: Πως εξηγείτε την πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα, ένας διεθνής χαντμπολίστας να στηρίζει μία ομάδα μπιτς βόλεϊ; Τι πιστεύετε πως τον έκανε να βοηθήσει εσάς και όχι πχ μια ομάδα μπιτς χάντμπολ;

Σ.Λ: Καλά δεν βλέπεις… ; ( Δείχνοντας με την χαρακτηριστική κίνηση… θαυμασμού του χεριού που πηγαίνει από πάνω έως κάτω)… Χαχαχαχα (γέλια)

Ε.Χ: Παλιότερα ο Σπύρος Μπαλωμένος ήταν και χορηγός σε ομάδα μπιτς χάντμπολ… Φαίνεται όμως πως του αρέσει και το μπιτς βόλεϊ, καθώς συχνά παρακολουθεί στη Γαλλία, τους αγώνες της γυναικείας ομάδας της Ιστρ. Ασφαλώς όμως για αυτό που συνέβη με εμάς «ευθύνεται» κυρίως ο κοινός μας μάνατζερ, ο Στάθης Παπαχαρτοφύλης. Θέλοντας να μας βοηθήσει να παίξουμε φέτος στα «Μάστερς», μεσολάβησε προσωπικά προτείνοντας στον Σπύρο (Μπαλωμένο) να μας χορηγήσει, ουσιαστικά να επενδύσει σε εμάς και στις δυνατότητές μας. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη θερμή και κυρίως προσωπική και ανθρώπινη συνεργασία.. Μάλιστα πριν από λίγη ώρα ήταν εδώ και παρακολουθούσε τους αγώνες…

Σ.Λ: Έξαλλου για έναν σπουδαίο αθλητή δεν είναι δύσκολο να αφουγκραστεί τις ανησυχίες και να νιώσει την αγωνία των αθλητών, ιδιαίτερα στις σημερινές καταστάσεις που ζούμε, λόγω της κρίσης…

G.V: Φέτος λοιπόν δεδομένων των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών τι σκέπτεστε να κάνετε με το βόλεϊ σάλας;

Ε.Χ: Δεν ξέρω ακόμη… Εγώ προσωπικά δεν ξέρω που θα είμαι, καθώς τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα και στα οικονομικά. Έχουμε φτάσει στο σημείο δυστυχώς να μην παίζουμε μόνο για να χαιρόμαστε το άθλημα, αλλά παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξη. Το καλύτερο είναι να συνδυάζεις αυτό που αγαπάς με κάποιες οικονομικές απολαβές.

Σ.Λ: Για μένα αντίθετα προτεραιότητα είναι το εξωτερικό…

G.V: Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να ξενιτευτείς και τι διαφορετικό ελπίζεις να βρεις στα άλλα πρωταθλήματα;

Σ.Λ: Επειδή είμαι από την Κρήτη, έφυγα από το σπίτι μου με μία βαλίτσα γεμάτη όνειρα. Σήμερα το μόνο που βιώνω καθημερινά στο άθλημα που λατρεύω, είναι… εφιάλτες. Επειδή είμαι άνθρωπος που αισθάνομαι ότι με έχουνε παρεξηγήσει πολύ, θέλω πραγματικά να πάω σε μία ομάδα οργανωμένη, να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου. Είμαι 25 χρονών και δεν έχω ξεκάθαρη εικόνα του τι βόλεϊ μπορώ να παίξω υπό άλλες συνθήκες… Να δοκιμάσω εμένα.. Αν τα κατάφερνα θα ήμουν χαρούμενη, αν όχι θα γύριζα πάλι πίσω. Το να αγωνιστώ πάντως έξω θα αποτελούσε για μένα μία μεγάλη πρόκληση.

G.V: Τελικά Στέλλα τι πιστεύεις πως έφταιξε και παρά την ενίσχυσή του ο Πανναξιακός δεν κατάφερε να ανέβει στην Α1 Γυναικών …

Σ.Λ: Είναι αλήθεια πως δεν καταφέραμε να φτάσουμε στο στόχο μας.. Θα αρκεστώ να πω απλά, ότι ήμασταν πολύ καλές αθλήτριες ως μονάδες, αλλά όχι ως σύνολο.