Θοδωρής Ιωαννίδης: «Πράξεις όχι λόγια»

Από τον Επίκουρο - Πήγασο Πολίχνης βρέθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του στην Volleyleague και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για όλα αυτά ώστε να τον γνωρίσετε καλύτερα.

«Έχω ασχοληθεί με πολλά αθλήματα, ταε κβο ντο, καράτε, ποδόσφαιρο στίβο… Στα 13 με 14 έκανα παράλληλα ποδόσφαιρο και βόλεϊ αλλά στη συνέχεια καταλήξαμε με τους γονείς μου να ακολουθήσω το βόλεϊ, καθώς η μητέρα μου ήταν παλιά προπονήτρια. Γενικά μου αρέσει ο ομαδικός αθλητισμός όχι ο ατομικός και γι’ αυτό το λόγο δε συνέχισα ταε κβο ντο και καράτε, ούτε στίβο. Εάν δεν έπαιζα βόλεϊ θα έπαιζα ποδόσφαιρο αλλά πιο πολύ για να περνάει η ώρα. Στην αρχή ξεκίνησα χαλαρά το βόλεϊ, είδα ότι μου άρεσε, άρχισα να ψιλώνω γρήγορα και κατέληξα στο βόλεϊ. Έβγαλα το δελτίο μου στον Επίκουρο Πολίχνης, ξεκίνησα στα παμπαιδικά και στη συνέχεια στο παιδικό, πήγαμε με το τμήμα προκριματικά Πανελληνίου. Η φουρνιά τότε ήταν πολύ καλή και γι’ αυτό δεν πήγαμε πιο πέρα, με Κουμεντάκη, Κοκκινάκη, Δαλακούρα… πήγαμε περισσότερο για την εμπειρία. Βγήκαμε 3οι στον όμιλο δεν περάσαμε στη συνέχεια. Την επόμενη φορά βγήκαμε τρίτοι στο πανελλήνιο παίδων όταν ήμουν 3η Γυμνασίου. Αγωνιστικά είχα πάρει πολλά παιχνίδια, μάλιστα και συμμετοχές με το ανδρικό όταν η ομάδα έπεσε από την α2 στο τοπικό. Όταν η ομάδα ήταν στην Α1 πήγαιναν συχνά και παρακολουθούσα τους αγώνες (ήμουν γύρω στα 11 τότε) και σε μερικά ήμουν ball boy. Εκείνη τη χρονιά μου έκανε εντύπωση ένας Ρουμάνος ακραίος που είχε η ομάδα, ο Βοϊνέα που παρόλο που ήταν κοντός είχε πολύ καλή επίθεση αλλά και υποδοχή, ήταν ένας παίκτης κλειδί για την ομάδα».

Τι θέση ξεκίνησες;

«Πάντα επειδή ήμουν ψηλός έπαιζα κεντρικός. Μια χρονιά, το 2013 επειδή είχαμε ένα πασαδόρο κι ήταν κοντός, στα προκριματικά του Πανελληνίου και στο Πανελλήνιο με είχαν δεύτερο πασαδόρο, όποτε όταν πήγαινε μπροστά ο πασαδόρος έμπαινα εγώ στη θέση του για να κάνω και μπλοκ. Μετά δεν έτυχε να συνεχίσω σαν πασαδόρος, συνέχισα σαν κεντρικός τη φετινή σεζόν επειδή μου είπαν ότι ήμουν κοντός για κεντρικός για το επίπεδο της Α1 προσπάθησαν να με κάνουν ακραίο. Το αποτέλεσμα θα βγει στην πορεία, στην επόμενη ομάδα θα πω ότι δοκιμαζόμουν σαν ακραίος αλλά ήμουν κεντρικός, οπότε θα αποφασίσουν αυτοί τι θα είμαι».

Δεν είχες κάποια ένσταση ως προς την αλλαγή της θέσης;

«Όχι, ήμουν πολύ πρόθυμος να αλλάξω γιατί ο κεντρικός είναι ο πιο ψηλός στην ομάδα, θέλει ύψος, ταχύτητα, θέλει πολλά, βέβαια το θέμα είναι το ύψος γιατί εάν συγκρίνεις με τον Πελεκούδα και τον Γκράχαμ που ήταν δύο πολύ καλοί κεντρικοί, ο ένας ήταν 2.07 και κι ο άλλος 2.02».

Γιατί αποφάσισες να πας στον Παμβοχαϊκό μετά από τόσα χρόνια στην Πολίχνη;

«Γιατί όχι; Μου αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα. Ήμουν και Κύπρο, γενικά αν μου αρέσει μια ιδέα φεύγω, το κάνω. Στην Κύπρο είχα φύγει στα 17 με 18 όταν ήμουν Τρίτη Λυκείου. Είχα παίξει στη Νέα Σαλαμίνα Κύπρου όπου αγωνιζόταν κι ο Δημήτρης Ποχάνης που φέτος ήταν στον Πήγασο, ήμασταν συμπαίκτες εκεί, συμμαθητές, γενικά κάναμε αρκετή παρέα. Είχα πάει εκεί ώστε να τελειώσω το σχολείο γιατί είχε γίνει η πρόταση από την ομάδα και έμεινα εκεί να παίξω. Γενικά, η Κύπρος μου άρεσε, αν μπορούσα να κάτσω θα καθόμουν. Δεν είναι σαν το επίπεδο της Α1 Ελλάδας, είναι κάτι ενδιάμεσο της Α1 και της παλιάς Α2, είναι ένα σχετικά καλό επίπεδο. Στην Κύπρο πήγα επειδή αρέσουν γενικά οι αλλαγές δε μου αρέσει να κάνω το ίδιο, όπως και στο Βραχάτι, πήγα να δοκιμαστώ.  Στο Βραχάτι υπήρξε μια κουβέντα, πήγα, ήθελαν να με γυρίσουν ακραίο για να δούμε πως πάει, ήταν μια χρήσιμη χρονιά, είχε τα θετικά και τα αρνητικά της.

Τα θετικά ήταν ότι ήμουν με παίχτες που είχαν ήδη ή θα κάνουν μεγάλο όνομα όπως ο Πέτι και ο Μπατατζίμ, ο Γκράχαμ ήταν πολύ καλοί παίκτες όπως και ο Σμιθ που έχει προοπτικές για ψηλά. Φέτος έπαιξα και με παίχτες που τους είχα είδωλο ήταν μια ωραία χρονιά, πήρα εμπειρίες, έμπαινα μόνο για σερβίς αλλά και πάγκο να είσαι και προπόνηση να κάνεις μαζί τους είναι θετικό, βελτιώνεσαι από μόνος σου χωρίς να κάνεις κάτι ιδιαίτερο γιατί οι αντίπαλοι είναι καλύτεροι. Ο Πελεκούδας ήταν πάντα κοντά μου από τη πρώτη μέρα ως την τελευταία σε ό,τι χρειαζόμουν, ήμουν υπό την προστασία του. Είναι πάρα πολύ καλό παιδί. Από τα καλύτερα που έχω γνωρίσει και για το επίπεδο που παίζει είναι πολύ σοβαρό. Έχει εμπειρία μπορεί να τα διαχειριστεί όλα αυτά. Ήταν πολύ ευχάριστο να παίζεις με τον Πελεκούδα. Πολύ καλό παιδί ήταν και ο Αγγελόπουλος, από όσο γνωρίζω ήταν φίλοι με τον Πελεκούδα από πριν και είχαν ακριβώς τον ίδιο χαρακτήρα, ευδιάθετοι, ειλικρινέστατοι, πολύ καλά παιδιά. Θα ήθελα να ξαναπαίξω συμπαίκτης με το Νίκο ή να τον συναντήσω κάποια στιγμή».

Ποιος σου έδωσε τα περισσότερα, σε βοήθησε να εξελιχτείς αγωνιστικά και σαν χαρακτήρας;

«Πολύ καλό παιδί που με βοηθούσε πάρα πολύ στο να βελτιωθώ στην πίσω ζώνη ήταν ο Γκρεγκ Πέτι. Δυσκολευόμασταν λίγο στην επικοινωνία επειδή δεν είναι πολύ καλά τα Αγγλικά μου αλλά ευτυχώς είχε υπομονή και με άκουγε, προσπαθούσε να καταλάβει τι του λέω κι εγώ τι μου λέει. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά με βοήθησε. Είναι από τις ΗΠΑ έχει διαφορετική νοοτροπία και βλέπει αλλιώς την καθημερινότητά μας.

Όσον αφορά για  το χαρακτήρα σε μια ομάδα υπάρχουν πολλά άτομα,  με διαφορετικό χαρακτήρα. Σε μια ομάδα είναι δύσκολο να βρεις δύο άτομα να είναι ίδια. Από όλους θα πάρεις και κάτι. Από τον καθένα προσπαθείς να πάρεις κι ένα καλό στοιχείο ώστε να βελτιωθείς προσωπικά».

Ποιον θαύμαζες πριν πας στην ομάδα και μετά όταν πήγες;

«Πριν πάω τον Πελεκούδα και μετά πάλι τον Πελεκούδα, δεν ξέρω γιατί. Πριν τον έβλεπα στην τηλεόραση με την Εθνική ομάδα, στον Ηρακλή, στον Ολυμπιακό, έχει κάποιο όνομα στο χώρο. Στο μετά έχω απορία γιατί τον θαυμάζω. Είχα άλλη άποψη πριν τον γνωρίσω για τον χαρακτήρα του και όταν τον γνώρισα αυτή βγήκε πολύ θετική  και η εντύπωση που μου έκανε. Αλλά δεν τον έβλεπα σαν είδωλο ήταν διαφορετικό».

Ποιος είναι το είδωλό σου γενικά;

«Μου αρέσει ένα Γιαπωνέζος ακραίος, του 1995, τον Yuki Ιshikawa παίζει σε υψηλό επίπεδο έχει καλά στοιχεία στην επίθεση, στην υποδοχή. Είναι ψηλός αδύνατος με πολύ καλά χαρακτηριστικά».

Είδωλο ακραίος αλλά ουσιαστικά είσαι κεντρικός!

«Γενικά θαυμάζω αθλητές όχι θέση. Ουσιαστικά αυτή τη χρονιά ήμουν ακραίος οπότε και θαυμάζω ακραίους τώρα. Αν γυρίσω κεντρικός θα θαυμάζω κάποιον κεντρικό αφού θα παρακολουθώ βίντεο. Μέσα από τα βίντεο μπορείς να πάρεις κι εσύ καμιά ιδέα».

Πόσο δύσκολο ήταν να αλλάξεις θέση;

«Καθόλου δύσκολο, θέληση να υπάρχει κι όλα γίνονται. Τόσες φορές με έχουν αλλάξει θέση. Πασαδόρο, ακραίος στου παμπαίδες, στο εφηβικό φέτος διαγώνιος, ανάλογα τις ανάγκες τις ομάδας κινούμε κι εγώ».

Μια και μίλησες για το εφηβικό. Ήρθες από τον πρωταθλητή Πήγασο στον Παμβοχαϊκό ο οποίος δεν είχε πολύ καλό επίπεδο πως ήταν όλη η μετάβαση από την κορυφή σε ένα τόσο χαμηλό επίπεδο;

«Δεν ήμασταν πάντα στην κορυφή με τον Πήγασο. Ήμασταν σε καλό επίπεδο κάθε χρόνο αλλά όχι στην κορυφή. Είχα πολύ καλούς συμπαίκτες στον Παμβοχαϊκό όπως τον Μάνθο Κρούσσο που ήταν ακραίος, τον Άγγελο Γεωργίου τον πασαδόρο της Εθνικής Παίδων, το Γιώργο Λολίτσα που ήταν β λίμπερο στο ανδρικό. Δε τα καταφέραμε στο εφηβικό γιατί έχουν διαφορετική ροή μεταξύ τους, δε σχετίζονται. Πήγαιναν σε άλλο ρυθμό. Όσο η βασική ομάδα του εφηβικού έκανε προπονήσεις με το ανδρικό ήταν καλά αλλά στη συνέχεια αυτό άλλαξε και χάθηκε η συνοχή της ομάδας, ο κοινός ρυθμός. Δε λες ότι είναι αποτυχία η Τρίτη θέση στο πρωτάθλημα Πελοποννήσου αλλά όχι και επιτυχία».

Πως ήταν το πρωτάθλημα της Πελοποννήσου;

«Η Ολυμπιάδα που βγήκε δεύτερη είχε μια πολύ καλή ομάδα. Όλοι λένε για τον Ράπτη, ο οποίος ναι μεν κάνει τη διαφορά αλλά είχε μαζί του μια ομάδα που τον στήριζε. Πάντα που θα υπάρχει ένας παίκτης που να διαφέρει, όπως ο Γιώργος Τζιουκάκας στον Ηρακλή, αλλά υπήρχε η υπόλοιπη ομάδα που τον στήριζε, γιατί μόνος ένας παίκτης δε μπορεί να κάνει τη διαφορά. Οι πρώτες τρεις ομάδες ήταν αρκετά καλές. Η τέταρτη, ο Θησέας Πάτρας, προσπαθούσε να φτάσει στο επίπεδο των άλλων. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά από το πρωτάθλημα της ΕΠΕΣΘ γιατί στην ΕΠΕΣΘ δε θα βρεις μόνο 4 ανταγωνιστικές ομάδες, μπορείς να βρεις 6 ή 7, δε μπορείς να συγκρίνεις τη Θεσσαλονίκη με την Πελοπόννησο. Δε συνάντησα μεγάλη διαφορά, υπήρχε θέληση το προσπαθήσαμε αλλά δε βγήκε. Ήταν ένα μάθημα η φετινή σεζόν, ελπίζω να με βοηθήσει στην μετέπειτα πορεία μου».

Ποια θα είναι αυτή;

«Δε το γνωρίζω ακόμα. Το συμβόλαιό μου με τον Παμβοχαϊκό ήταν ένα χρόνο. Δε ξέρω τι θα κάνω τη νέα σεζόν, θα το συζητήσω με τον πατέρα μου καθώς τον εμπιστεύομαι τυφλά. Στις συζητήσεις συμμετέχουν πάντα και η μητέρα μου με την αδερφή μου. Τους εμπιστεύομαι πάρα πολύ γιατί ξέρω πως όλοι θέλουν το καλό μου, όπως κι εγώ θέλω το ίδιο γι’ αυτούς. Οπότε μέσα καλοκαιριού με Αύγουστο θα καταλήξω σε μια απόφαση».

Αν σου ερχόταν μια πρόταση ξανά από Α1 θα συνέχιζες στην Α1 ή θα προτιμούσες να πας Α2 όπου θα είχες πιο ενεργό συμμετοχή;

«Αυτό δε το ξέρω, είναι ανάλογα την περίοδο. Όπως προανέφερα είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι αλλαγές. Οπότε μπορεί να έρθει μια ομάδα, πχ. το Αιγίνιο που ανέβηκε σε θέλουμε στο ρόστερ μας, μπορεί να μου αρέσει σαν ιδέα μπορεί και όχι, μπορεί να έρθει ο Ολυμπιακός και να πω όχι, μπορεί ο ΠΑΟΚ και να πω όχι. Ανάλογα αν μου αρέσει σαν ιδέα και αν θα με ωφελούσε.»

Τι θα σε ωφελούσε πιστεύεις; Αναπληρωματικός στην Α1 ή βασικός στην Α2;

«Το Α2 βασικός μπορεί να μην είναι δεδομένο, μπορεί να σου τύχει τραυματισμός ή στο ρόστερ να υπάρχει κάποιος καλύτερος από εσένα. Εννοείται πως για έναν παίκτη να είναι βασικός και να παίρνει παιχνίδια αλλά η φετινή Α2 με την Α1 έχουν τεράστια διαφορά. Δηλαδή, μόνο προπόνηση να κάνεις με μια ομάδα της Α1 που έχει στόχους, βελτιώνεσαι και χωρίς να παίζεις. Βέβαια και όταν παίζεις παίρνεις εμπειρία και αυτό βοηθάει πάρα πολύ. Θα δούμε στο μέλλον τις προτάσεις και βλέπουμε».

Σε επαγγελματικό επίπεδο πέρα από το βόλεϊ με τι θα ήθελες να ασχοληθείς;

«Αυτό δε το ξέρω ακόμα. Έχω περάσει νοσηλευτική στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο Κύπρου αλλά σα σχολή δε μου αρέσει γι’ αυτό έκανα και παύση σπουδών. Τώρα του χρόνου θα γυρίσω Κύπρο, θα κάτσω εδώ να πάω σε κάποια άλλη σχολή δε το έχω αποφασίσει ακόμα καθώς κι αυτό είναι σε άμεσες συζητήσεις με τους γονείς μου. Δεν ξέρω τι θα μας φέρει το αύριο. Τέσσερις μήνες μετά ποιος ζει ποιος πεθαίνει πραγματικά δε ξέρω τι θα γίνει.»

Πήγες στην Καρδίτσα με τον Πήγασο παρόλο που δεν ήσουν στην ομάδα, γιατί;

«Σαν περσινός αρχηγός της ομάδας έκανα μια συζήτηση με τον κύριο Μιχαλήτσιος και κατέληξα να είμαι κι εγώ στην αποστολή για ψυχολογική υποστήριξη. Βέβαια κάνω τις διακοπές μου, αλλά δεν παύω να είμαι οπαδός του Πήγασου, από αυτή την ομάδα ξεκίνησα όταν λεγόταν Επίκουρος. Όταν με χρειαστούν είμαι πάντα εδώ. Με τη λήξη του πρωταθλήματος με τον Παμβοχαϊκό, συνέχισα τις προπονήσεις με τον Πήγασο, μπορείς να πεις ότι βοήθησα στην προπόνηση. Δε με χάλασε που ήμουν στην Καρδίτσα, μου άρεσε το κλίμα, με τα περισσότερα παιδιά ήμουν συμμαθητές στο κολλέγιο, με άλλους ήμασταν συμπαίκτες, με άλλους μαζί από τις ακαδημίες. Το χαιρόμουν που ήμουν στην Καρδίτσα. Αυτό είναι το κακό όταν είσαι σε μια ξένη ομάδα, δεν ξέρεις πολλούς παίκτες ή μπορεί να μην έχεις την ίδια ανταπόκριση με τα άτομα που έχεις εδώ επειδή σε ξέρουν ήδη, να μην υπάρχει η ίδια οικειότητα».

Τι θα συμβούλευες κάποιον αθλητή μετά την εμπειρία σου στην Α1;

«Να πάει σε όποια κατηγορία θα το ευχαριστηθεί. Είναι ωραία η εμπειρία στην Α1, δηλαδή κάποια στιγμή να το κάνει αν μπορεί για πολλούς λόγους, έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, γιατί όταν είσαι μακριά από το σπίτι σου είναι περισσότερα τα έξοδα, αλλά να πάει εκεί που θα χαίρεται περισσότερο το άθλημα. Να παίζει με την καρδιά του».

Ποια η αγαπημένη σου φράση;

«Ποτέ να μη ξεχνάς ποιος είσαι;» και «Πράξεις όχι λόγια»

Εδώ μπορείτε να δείτε το βιογραφικό του.