Κάββουρας: "Αν καθόμουν θα ήταν μια ακόμα χαμένη χρονιά"

Από τη μακρινή Γαλλία, ο νεαρός Πατρινός διαγώνιος μας μίλησε για τα χρόνια στην ΕΑΠ και τη νέα του καριέρα.

Μίλησέ μας για τα χρόνια στην ΕΑΠ

«Στην ΕΑΠ ξεκίνησα να προπονούμαι από πολύ μικρός όταν ακόμα πήγαινα στην δευτέρα δημοτικού και αν και σταμάτησα για ένα χρονικό διάστημα επανήλθα το 2010. Από τότε έως και την περασμένη χρονιά αγωνίστηκα σε όλες τις κατηγορίες από παμπαιδικό έως και ανδρικό έχοντας αρκετές διακρίσεις».

Ποιους αθλητές γνώρισες και θαύμασες ;

«Από την ΕΑΠ όσα χρόνια αγωνιζόμουν κι εγώ στην ομάδα πέρασαν πολλοί παίχτες άλλοι πιο έμπειροι, άλλοι νέοι και ταλαντούχοι. Υπάρχουν και παιδιά που ακόμα κάνω παρέα κι ας μην είμαστε στην ίδια ομάδα. Αν πρέπει να ξεχωρίσω έναν απο όσους πέρασαν από την ΕΑΠ είναι ο Γιώργος Σύρος γιατί από την πρώτη στιγμή που παίξαμε μαζί στην ομάδα πριν 6 χρόνια μέχρι και σήμερα με έχει βοηθήσει όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά και ψυχολογικά και είναι ένας άνθρωπος που με επηρεάζει και τον εμπιστεύομαι και με έχει βοηθήσει σε ότι έχω χρειαστεί όλα αυτά τα χρονιά».

Γιατί αποφάσισες να φύγεις από την ομάδα;

«Από την στιγμή που έδιωξαν τον Αντώνη Γεράνιο απο την ομάδα (τον προηγούμενο προπονητή) ορισμένοι παίχτες άρχισαν να χάνουν το ρυθμό τους και ήμουν κι εγώ μέσα σε αυτούς καθώς έκανα δυο κακές χρόνιες τα δυο τελευταία χρονιά. Ο Αντώνης ήταν ένας προπονητής που είχε πολύ όρεξη για δουλειά και για να σου μάθει πράγματα και πιστεύω ότι λογω πεσμένου ρυθμού στην προπόνηση υπήρχε μια στασιμότητα στην ομάδα τα τελευταία χρονιά και ίσως και να ήταν ο λόγος που η ΕΑΠ δεν κατάφερε κάποια διάκριση. Άρα η ατομική μου βελτίωση ήταν ο κύριος λόγος για να αποχωρήσω από την ομάδα. Επίσης ήθελα να δοκιμάσω το παραπάνω βήμα στην καριέρα μου έστω κι αν είναι ρίσκο και δεν ξέρω που θα βγει. Αλλα αυτό σίγουρα δεν θα το πετυχαινα απο την Α2 της Ελλάδας.»

Ήταν κάτι που επιδίωξες; Η μεταγραφή στο εξωτερικό ή ήρθε τυχαία;

«Ήρθε εντελώς τυχαία μέσω του μάνατζερ μου του Μιχάλη Αηδονίδη. Αρχικά σκόπευα να μετακομίσω στη Θεσσαλονίκη για προσωπικούς λογούς».

Πιστεύεις ότι θα σε ωφελήσει στο παρόν στάδιο; Ήσουν έτοιμος γι’ αυτόν τον «ξενιτεμό» ;

«Ναι. Δεν ξέρω πως θα εξελιχτούν τα πράγματα στο αγωνιστικό κομμάτι αλλα είμαι σίγουρος ότι θα γυρίσω στην Ελλάδα 100% βελτιωμένος. Όπως είπα και πριν ο κύριος λόγος της μετακόμισης μου ήταν η βελτίωση μου και αυτό δεν μπορούσε να μου το προσφέρει στη συγκεκριμένη περίπτωση η ΕΑΠ και η Α2 εθνική της Ελλάδας. Αρά θεωρώ πως αν καθόμουν θα ήταν μια ακόμα χαμένη χρονιά».

Έγινε πολύς λόγος για την απουσία σου από το φ4 των εφήβων, ποια είναι η δική σου εκδοχή;

«Έχω ακούσει διάφορες φήμες ότι με επηρέασαν δυο συγκεκριμένες ομάδες για να μην αγωνιστώ. Η μόνη αλήθεια είναι ότι αφού ζήτησα την επομένη χρονιά να με αφήσουν να πάω στη Θεσσαλονίκη για προσωπικούς λόγους, όπως ανέφερα πριν, δεν δέχτηκαν να με βοηθήσουν. Παρά το γεγονός αυτό όμως αποφάσισα να αγωνιστώ στο εφηβικό για να κλείσω όμορφα την πορεία μου στην ομάδα όμως μια γαστρεντερίτιδα με κράτησε στο κρεβάτι για μερικές μέρες».

Είναι στους στόχους σου η επιστροφή στη ν ΕΑΠ

«Όχι. αν και θέλω να γυρίσω και να αγωνιστώ στην Ελλάδα δεν θα επέστρεφα ξανά στην ΕΑΠ».

Είσαι και διεθνής παίκτης με την Εθνική Εφήβων πιστεύεις πως η παρουσία σου στη Γαλλία θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις στο βήμα παραπάνω που είναι η εθνική ανδρών;

«Είναι ενα όνειρο η συμμετοχή αλλά δεν είναι κάτι που κυνηγώ. Θέλω να αγωνίζομαι καλά σε όποιον σύλλογο κι αν βρεθώ κι απο κει και πέρα ότι είναι να γίνει θα γίνει».

Παρακολουθείς την πορεία των εθνικών μας ομάδων; Ποιοι παίκτες πιστεύεις πως έχουν πολλά ακόμα να προσφέρουν από τα παιδιά που ακολουθούν;

«Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον. Όσοι αγωνίζονται στις εθνικές εφήβων και παίδων έχουν σίγουρα τα φόντα για να αγωνιστούν στην ανδρική ομάδα αλλά για όλα χρειάζεται δουλειά. Φέτος έκανε την αρχή ο Τσέλιος και πιστεύω πως θα ακολουθούσουν κι άλλοι από τις μικρές εθνικές ομάδες γιατί υπάρχει ταλέντο».

Μιας κι έφυγες πλέον από την Ελλάδα δώσε μια ευχή για σένα και τους άλλους αθλητές που φέτος θα αγωνιστούν στο εξωτερικό.

«Εύχομαι όλοι όσοι επέλεξαν να αγωνιστούν στο εξωτερικό να έχουν υπομονή γιατί είναι ότι πιο δύσκολο να αφήνεις τα πάντα πίσω σου και να πηγαίνεις κάπου που δεν ξέρεις κανέναν. Να είναι συγκεντρωμένοι στο στόχο τους για να ζήσουν το όνειρο τους και εύχομαι η Ελλάδα μια μέρα να πάρει πιο σοβαρά το βόλεϊ ( αλλα και όχι μόνο) για να μην αναγκάζονται νέα παιδιά να εγκαταλείπουν φίλους, σχέσεις και οικογένειες για να φεύγουν στο εξωτερικό».