Ο Μπενγκτ Γκούσταφσον στο ''Γαύρο''
- Γράφτηκε από την Ομάδα σύνταξης
- Κατηγορία ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΟΛΙΒΙΑ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗ
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπενγκτ, πώς βρέθηκες στον Ολυμπιακό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επικοινώνησε μαζί μου ο Σταύρος Κοσκωτάς, ο αδελφός του Γιώργου, μετά το Ευρωπαϊκό στο Βέλγιο, το 1987. Δεν τον γνώριζα αλλά φυσικά ήξερα από μικρός τον Ολυμπιακό, χάρη στους αγώνες του στο ποδόσφαιρο. Επικοινώνησα με τον Κώστα Κότογλου, που είναι φίλος μου από τη Σουηδία και μου είπε ότι το μόνο που ήξερε ήταν ότι είχε πολλά λεφτά. Εγώ είχα σχεδόν συμφωνήσει με την Τρεβίζο αλλά ήταν πολύ καλύτερη η πρόταση του Ολυμπιακού. Τους είπα ότι τέτοια ευκαιρία παρουσιάζεται μόνο μία φορά στη ζωή μας και ότι θα πήγαινα στην Ελλάδα. Οταν τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά, παρότι περίμενα ότι οι Ιταλοί θα ήταν εξοργισμένοι μαζί μου, μου ξαναέκαναν πρόταση.
Ε: Εχεις μετανιώσει για την επιλογή σου;
Α: Δεν ήταν λάθος επιλογή, απλά τα λάθος αδέρφια διοικούσαν τον Ολυμπιακό εκείνη την περίοδο. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, σας διαβεβαιώνω ότι θα ήμουν ακόμη εδώ.
Ε: Τι συνέβη;
Α: Είχαμε συμφωνήσει, είχα υπογράψει το συμβόλαιό μου και δεν φαντάστηκα ότι θα υπήρχε πρόβλημα. Γύρισα από την Σεούλ, όπου είχα πάει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πέρασε ο πρώτος μήνας αλλά δεν πήρα το μισθό μου. Δεν ανησύχησα, γιατί και στην Ιταλία ήταν έτσι και, εξάλλου, με είχαν σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, πλήρωναν για την διατροφή μου, μου έδιναν χρήματα για τα έξοδά μου. Τελικά, έμεινα πέντε μήνες μέχρι που βεβαιώθηκα ότι δεν θα γινόταν τίποτα. Στο δείπνο που είχαμε το βράδυ της Δευτέρας με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού (σ.σ. τον προπονητή Φλάβιο Γκουλινέλι, τον βοηθό του Γιάννη Καλμαζίδη και τον τιμ μάνατζερ Βασίλη Καλλιμάνη) έκανα πλάκα ότι ήρθα για να εισπράξω τα χρήματα του Κοσκωτά, με τον τόκο των 22 χρόνων (γέλια)!
Ε: Γνώριζες από πριν τον κύριο Γκουλινέλι;
Α: Λέγαμε απλά ένα «γεια» αλλά αποδείχθηκε πολύ ωραίος τύπος. Τον Γιάννη τον ήξερα από την εθνική Σουηδίας. Δεν τον έχω δει σαν προπονητή αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι καλός. Μπορεί να διαβάζει τους χαρακτήρες των παικτών και να τους συμπεριφέρεται ανάλογα. Οχι όπως άλλοι προπονητές, που τους βάζουν όλους σε ένα σακούλι.
Ε: Θεωρείσαι πάντως «παιδί» του πρώην τεχνικού του Ολυμπιακού, Αντερς Κρίστιανσον…
Α: Είναι από τους αγαπημένους μου προπονητές. Χωρίς αυτόν δεν θα έφτανα εκεί που έφτασα. Είναι σκληρός και κάποιοι δεν τον συμπαθούν, αλλά αν του μιλήσεις και είσαι ευθύς μαζί του καταλαβαίνεις ότι είναι πολύ καλός.
Ε: Μπορείς να μας λύσεις την απορία γιατί έφυγε τελικά από τον Ολυμπιακό;
Α: Δεν ξέρω γιατί έχω να του μιλήσω πολλά χρόνια αλλά ελπίζω ότι ο Γιάννης θα μου δώσει το τηλέφωνό του και θα επικοινωνήσουμε. Ξαναρωτήστε με τότε (γέλια)
Ε: Ας επανέλθουμε στον Ολυμπιακό του τότε. Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχεις;
Α: Μόλις έφτασα στο αεροδρόμιο, ένιωσα σαν ροκ σταρ! Με έβγαλαν από την πύλη για τους VIP όπου με περίμενε η τηλεόραση, φωτογράφοι, δημοσιογράφοι και οπαδοί! Στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί γινόταν τόση φασαρία. Εψαχνα να βρω ποιος ερχόταν! Οταν κατάλαβα ότι ήταν για εμένα, σάστισα. Θεωρώ ότι ήταν η σημαντικότερη στιγμη που έζησα σαν παίκτης. Τότε κατάλαβα και το μέγεθος της ομάδας στην οποία ήρθα.
Ε: Συνέχισες να νιώθεις… ροκ σταρ;
Α: Βέβαια. Μετά ήταν η παρουσίαση στο γήπεδο του ποδοσφαίρου, νομίζω σε έναν αγώνα με την Παναχαϊκή. Το γήπεδο ήταν γεμάτο, χαιρέτησα και ο κόσμος χειροκροτούσε. Ηταν τρελό αυτό που ζούσα! Μετά είχαμε μίτινγκ, η ομάδα του ποδοσφαίρου και μόνο εγώ από το βόλεϊ. Νομίζω ότι η φωτογραφία μου με τον Λάγιος Ντέταρι, που κυκλοφόρησε πολύ εκείνη την περίοδο, τραβήχτηκε τότε.
Ε: Πώς θυμάσαι το ντεμπούτο σου στο ελληνικό πρωτάθλημα;
Α: Το πρώτο μου παιχνίδι ήταν Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στην έδρα τους, αλλά και με δικούς μας φιλάθλους. Θυμάμαι ότι μόλις τελείωσε ο αγώνας με σήκωσαν και με κουβάλησαν στους ώμους τους! Μου ζήτησαν αυτόγραφα οπαδοί του Παναθηναϊκού ενώ ο Ανδρεόπουλος (σ.σ. ο τότε πασαδόρος του Παναθηναϊκού και νυν προπονητής της Λαμίας) μου θύμισε στην κλήρωση ότι μου είχε ζητήσει κι εκείνος!
Ε: Ησουν προετοιμασμένος για τέτοια ντέρμπι;
Α: Με είχαν ενημερώσει και ανυπομονούσα! Εξάλλου, τις πραγματικά δύσκολες καταστάσεις τις πέρασα στην Ιταλία, όταν με την Πάρμα πήγαμε και κερδίσαμε την Κατάνια 3-2 μέσα στην Ιταλία. Ο γενικός διευθυντής της με πλησίασε και με κλότσησε κι εγώ, χωρίς να το σκεφτώ, του πέταξα στο πρόσωπο ένα… μπαλάκι το οποίο είχα φτιάξει από το tape που είχα δεμένα τα δάχτυλά μου. Εγινε σύρραξη και βγήκαμε με αστυνομική συνοδεία από το γήπεδο έπειτα από τρεις ώρες. Την ώρα που πήγαινα στη φυσούνα, ένιωσα ένα χέρι στο κεφάλι μου και κάποιος που κρατούσε κάτι που έμοιαζε με στιλέτο, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν, μου είπε: «τώρα έχεις όμορφο πρόσωπο αλλά να ξέρεις ότι μπορεί να γίνει πολύ άσχημο»!
Ε: Σε τρόμαξε αυτό το περιστατικό;
Α: Μπα. Πάντα έπαιζα καλύτερα εκτός έδρας απ’ ότι εντός. Είχε πλάκα όταν εξαγριωνόταν το πλήθος. Καποτε σε έναν αγώνα στην Ιταλία, κάποιος με έφτυσε την ώρα που πήγαινα στο σερβίς. Πήρα τον άσο, γύρισα και χαμογέλασα. Σταμάτησα στους τρεις.
Ε: Μαθαίνεις νέα του Ολυμπιακού;
Α: Παρακολουθώ αγώνες ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού στην συνδρομητική τηλεόραση. Εννοείται ότι είναι η ελληνική ομάδα που υποστηρίζω.
Ε: Θα ήθελες να μείνεις στην Ελλάδα;
Α: Φυσικά! Βρείτε μου μία δουλειά που να έχει σχέση με το βόλεϊ και γυρνάω! (γέλια) Κατά προτίμηση στον Ολυμπιακό, αλλιώς σε κάποια εθνική ομάδα νέων.
