Θεοφάνης Τσιόκρης: «Το καλύτερο Μουντοβόλεϊ που έγινε ποτέ»
- Γράφτηκε από την Ομάδα σύνταξης
- Κατηγορία ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Το 17ο παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν κατά γενική ομολογία ένα από τα καλύτερα που έχουν γίνει ποτέ. Η ταυτόχρονη διεξαγωγή αγώνων σε 10 διαφορετικές πόλεις, η ανταπόκριση του κόσμου, η τηλεοπτική κάλυψη και η διαφήμιση, δεν θα μπορούσαν παρά να κάνουν τους ανθρώπους της FIVB να χαμογελούν για τη δυναμική και το μέλλον του βόλεϊ. Και όταν μιλάμε για την παγκόσμια ομοσπονδία, φυσικά αναφερόμαστε και στον «δικό» μας Θεοφάνη Τσιόκρη, ο οποίος είναι Β' αντιπρόεδρός της και εκείνος που κήρυξε την έναρξη του Μουντοβόλεϊ ως διευθυντής διοργάνωσης.
Μιλώντας στο www.volleyball.gr ο κ. Τσιόκρης στάθηκε στην ανεπανάληπτη επιτυχία του παγκοσμίου πρωταθλήματος, στο μεράκι των Ιταλών διοργανωτών που ήθελαν, όμως, και τις… παραινέσεις του Έλληνα ισχυρού άνδρα για να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα.
«Η γεύση που μου μένει κυρίως από τα σχόλια που έλαβα από διεθνείς κύκλους είναι ότι το 17ο Μουντοβόλεϊ ήταν το πιο δύσκολο, το πιο καλά διοργανωμένο και το μεγαλύτερο που έγινε ποτέ. Φυσικά, αυτό αποτελούσε και το στοίχημα της FIVB, αφού για πρώτη φορά τολμήσαμε ένα τέτοιο άνοιγμα που ούτε στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν βλέπεις. Δέχτηκα πολλά συγχαρητήρια και είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της CEV και κατά την άποψή μου ο επόμενος πρόεδρος της FIVB, Αντρέ Μέγιερ, δεν πίστευε στα μάτια του» ήταν τα πρώτα λόγια του κ. Τσιόκρη που… έβγαλε και είδηση αναφορικά με τα διοικητικά της FIVB.
Τι ήταν αυτό που σας ευχαρίστησε περισσότερο;
«Το νούμερο των περίπου 300.000 εισιτηρίων που σημαίνει ότι φέραμε τον κόσμο στο γήπεδο και αναπτύξαμε την έννοια του φιλάθλου στο βόλεϊ, αφού στους μεγάλους αγώνες παρατηρήθηκε το φαινόμενο sold out, ενώ ακόμα και σε πόλεις όπως η Κατάνια βρέθηκαν στο γήπεδο πάνω από 6.000 θεατές».
Άρα οι Ιταλοί πέτυχαν, τουλάχιστον στο οργανωτικό σκέλος…
«Η αλήθεια είναι ότι με εξέπληξαν θετικά γιατί ως Έλληνας γνωρίζω πολύ καλά ότι μοιάζουμε αρκετά οι δύο λαοί και αυτό σε οργανωτικό επίπεδο σημαίνει απλά ότι είμαστε επίφοβοι άνθρωποι και της τελευταίας στιγμής. Δεν τους άφησα ανεξέλεγκτους. Ό,τι τους ζήτησα, τους το πήρα, τους ‘κυνήγησα’ από την αρχή ως το τέλος. Είχαν μεράκι, αλλά χρειάστηκαν και οι δικές μου παραινέσεις για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα. Όπου πήγαιναν να δημιουργηθούν προβλήματα τα λύναμε εν τη γενέσει τους. Δηλαδή, καλούσα σύσκεψη ανά πάσα στιγμή μέσα στην ημέρα, ώστε το θέμα να μην πάρει διαστάσεις και κυρίως να μην επεκταθεί και φανεί προς τα έξω. Άρα, λοιπόν, το ζητούμενο δεν είναι να μην υπάρξουν προβλήματα, αλλά όταν αυτά εκδηλώνονται να τα λύνεις έγκαιρα».
Αγωνιστικά πώς τα είδατε τα πράγματα; Τελικά η «οικοδέσποινα» ευνοήθηκε ως έναν βαθμό;
«Στο τέλος εκεί που έφτασε το πράγμα και οι τέσσερις ομάδες των ημιτελικών μπορούσαν να το πάρουν. Για εμένα καθοριστικό ρόλο έπαιξε η πρόκριση της Κούβας στον τελικό. Ίσως αν είχε περάσει η Σερβία τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Είχε τον καλύτερο Μίλκοβιτς που είδα ποτέ στη ζωή μου. Λόγω εμπειρίας μάλλον θα μπορούσε να κοντράρει καλύτερα τους Βραζιλιάνους. Όσο για την Ιταλία, νομίζω ότι περισσότερο έγινε ντόρος γιατί κανείς δεν περίμενε ότι θα πάει τόσο καλά. Η αλήθεια είναι ότι στον πρώτο γύρο θα μπορούσε να την αποκαλέσει κάποιος ευνοημένη, όμως στη συνέχεια το σύστημα ήταν τέτοιο που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τίποτα. Διαιτητικά δεν έγιναν σκάνδαλα υπέρ ή εις βάρος μιας ομάδας. Σίγουρα έγιναν λάθη, όμως, ήταν ανθρώπινα. Ήδη, όμως, κάποιοι διαιτητές που έπρεπε να αποσυρθούν, σιγά σιγά παίρνουν τον δρόμο τους, όπως ο Τούρκος, αλλά και ο Ούγγρος».
Σας δημιουργείται κάποιο παράπονο που ενώ εσείς βρίσκεστε ιεραρχικά τόσο ψηλά στην FIVB, δεν έχετε τη χαρά να βλέπετε την Ελλάδα σε τόσο σημαντικές διοργανώσεις;
«Ναι, σίγουρα το αισθάνομαι αυτό πολλές φορές. Όμως, πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Για παράδειγμα οι Ιταλοί χρειάστηκαν κάποια χρόνια για να επανέλθουν σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο. Επίσης, οι Ολλανδοί δεν πέρασαν καν στο Μουντοβόλεϊ της Ιταλίας. Εμείς, λοιπόν, που δεν φτάσαμε ποτέ την Ολλανδία δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να γίνουν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται δουλειά και χρόνο και νομίζω ότι με τον Αχιλλέα Μαυρομάτη στην προεδρία, η Ε.Ο.ΠΕ. μπορεί να τα καταφέρει».
«Η γεύση που μου μένει κυρίως από τα σχόλια που έλαβα από διεθνείς κύκλους είναι ότι το 17ο Μουντοβόλεϊ ήταν το πιο δύσκολο, το πιο καλά διοργανωμένο και το μεγαλύτερο που έγινε ποτέ. Φυσικά, αυτό αποτελούσε και το στοίχημα της FIVB, αφού για πρώτη φορά τολμήσαμε ένα τέτοιο άνοιγμα που ούτε στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν βλέπεις. Δέχτηκα πολλά συγχαρητήρια και είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της CEV και κατά την άποψή μου ο επόμενος πρόεδρος της FIVB, Αντρέ Μέγιερ, δεν πίστευε στα μάτια του» ήταν τα πρώτα λόγια του κ. Τσιόκρη που… έβγαλε και είδηση αναφορικά με τα διοικητικά της FIVB.
Τι ήταν αυτό που σας ευχαρίστησε περισσότερο;
«Το νούμερο των περίπου 300.000 εισιτηρίων που σημαίνει ότι φέραμε τον κόσμο στο γήπεδο και αναπτύξαμε την έννοια του φιλάθλου στο βόλεϊ, αφού στους μεγάλους αγώνες παρατηρήθηκε το φαινόμενο sold out, ενώ ακόμα και σε πόλεις όπως η Κατάνια βρέθηκαν στο γήπεδο πάνω από 6.000 θεατές».
Άρα οι Ιταλοί πέτυχαν, τουλάχιστον στο οργανωτικό σκέλος…
«Η αλήθεια είναι ότι με εξέπληξαν θετικά γιατί ως Έλληνας γνωρίζω πολύ καλά ότι μοιάζουμε αρκετά οι δύο λαοί και αυτό σε οργανωτικό επίπεδο σημαίνει απλά ότι είμαστε επίφοβοι άνθρωποι και της τελευταίας στιγμής. Δεν τους άφησα ανεξέλεγκτους. Ό,τι τους ζήτησα, τους το πήρα, τους ‘κυνήγησα’ από την αρχή ως το τέλος. Είχαν μεράκι, αλλά χρειάστηκαν και οι δικές μου παραινέσεις για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα. Όπου πήγαιναν να δημιουργηθούν προβλήματα τα λύναμε εν τη γενέσει τους. Δηλαδή, καλούσα σύσκεψη ανά πάσα στιγμή μέσα στην ημέρα, ώστε το θέμα να μην πάρει διαστάσεις και κυρίως να μην επεκταθεί και φανεί προς τα έξω. Άρα, λοιπόν, το ζητούμενο δεν είναι να μην υπάρξουν προβλήματα, αλλά όταν αυτά εκδηλώνονται να τα λύνεις έγκαιρα».
Αγωνιστικά πώς τα είδατε τα πράγματα; Τελικά η «οικοδέσποινα» ευνοήθηκε ως έναν βαθμό;
«Στο τέλος εκεί που έφτασε το πράγμα και οι τέσσερις ομάδες των ημιτελικών μπορούσαν να το πάρουν. Για εμένα καθοριστικό ρόλο έπαιξε η πρόκριση της Κούβας στον τελικό. Ίσως αν είχε περάσει η Σερβία τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Είχε τον καλύτερο Μίλκοβιτς που είδα ποτέ στη ζωή μου. Λόγω εμπειρίας μάλλον θα μπορούσε να κοντράρει καλύτερα τους Βραζιλιάνους. Όσο για την Ιταλία, νομίζω ότι περισσότερο έγινε ντόρος γιατί κανείς δεν περίμενε ότι θα πάει τόσο καλά. Η αλήθεια είναι ότι στον πρώτο γύρο θα μπορούσε να την αποκαλέσει κάποιος ευνοημένη, όμως στη συνέχεια το σύστημα ήταν τέτοιο που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τίποτα. Διαιτητικά δεν έγιναν σκάνδαλα υπέρ ή εις βάρος μιας ομάδας. Σίγουρα έγιναν λάθη, όμως, ήταν ανθρώπινα. Ήδη, όμως, κάποιοι διαιτητές που έπρεπε να αποσυρθούν, σιγά σιγά παίρνουν τον δρόμο τους, όπως ο Τούρκος, αλλά και ο Ούγγρος».
Σας δημιουργείται κάποιο παράπονο που ενώ εσείς βρίσκεστε ιεραρχικά τόσο ψηλά στην FIVB, δεν έχετε τη χαρά να βλέπετε την Ελλάδα σε τόσο σημαντικές διοργανώσεις;
«Ναι, σίγουρα το αισθάνομαι αυτό πολλές φορές. Όμως, πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Για παράδειγμα οι Ιταλοί χρειάστηκαν κάποια χρόνια για να επανέλθουν σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο. Επίσης, οι Ολλανδοί δεν πέρασαν καν στο Μουντοβόλεϊ της Ιταλίας. Εμείς, λοιπόν, που δεν φτάσαμε ποτέ την Ολλανδία δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να γίνουν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται δουλειά και χρόνο και νομίζω ότι με τον Αχιλλέα Μαυρομάτη στην προεδρία, η Ε.Ο.ΠΕ. μπορεί να τα καταφέρει».
πηγη ΕΟΠΕ www.volleyball.gr
