Ροζαλίνα Παπαδοπούλου: "Ο ιός που είναι πολύ επικίνδυνος ... μας στέρησε το δεύτερο μας σπίτι"
- Γράφτηκε από την Ομάδα σύνταξης
- Κατηγορία PRE LEAGUE ΓΥΝΑΙΚΩΝ
H Ροζαλίνα Παπαδοπούλου θέλησε να εκφράσει τις ανησυχίες της για την κατάσταση που επικρατεί μετά την παύση του βόλεϊ:
"Η ζωή είναι γεμάτη με όμορφες στιγμές που κάποιες από αυτές είναι πιο σημαντικές και τις αποτυπώνουμε σε φωτογραφίες.
Αναμνήσεις που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε,γεμάτες από πάρα πολλά έντονα συναισθήματα,από χαρές,από λύπες,από δάκρυα,από τσακωμούς,από τρέλες...
Μετά από τόσα χρόνια στα γήπεδα πλέον μπορούμε να πούμε ότι το γήπεδο είναι το δεύτερο μας σπίτι.
Ώρες ατέλειωτες προπόνηση,ώρες πολλές στα λεωφορεία για να πάμε στο γήπεδο και στα ταξίδια τα μακρινά,ώρες πολλές στο αυτοκίνητο,μια καθημερινότητα που πλέον όμως είχαμε αγαπήσει.
Δεν περνούσε μέρα χωρίς προπόνηση.
Κορίτσια πολλά μαζί,διαφορετικές ηλικίες,διαφορετικές προσωπικότητες,η καθεμία με τα δικά της θέλω αλλά όλες μαζί με ένα ΠΡΕΠΕΙ που αγαπήσαμε,ένα πρέπει που λέγεται αγώνας.
Κάθε μέρα στην προπόνηση να λες πότε θα έρθει ο επόμενος αγώνας,να συζητάς που παίζεις,με ποιον,πως θα πας,πως θα παίξεις,ποιες είναι οι παίκτριες της αντίπαλης ομάδας,αν κερδίσανε στο προηγούμενο παιχνίδι τους,να βλέπεις βίντεο με το πως παίζουν για να είσαι διαβασμένος,κτλ κτλ κτλ
Όταν είσαι αθλητής χρόνια και ξέρεις και εκτιμάς σωστά δεν σε νοιάζει αν η ομάδα αυτή είναι στην μεγαλύτερη ή στην μικρότερη κατηγορία.
Δίνεις πάντα το 100%.
Σε νοιάζει να μπεις στο γήπεδο,να δεις τις συμπαίκτριές σου,τον προπονητή ή την προπονήτρια σου,να πεις δυο ανθρώπινες κουβέντες και να μπεις να παίξεις.
Ανοίγεις την πόρτα του γηπέδου και όλα τα προβλήματα μένουν έξω.
Όταν δουλεύεις τα ξεχνάς όλα.
Εκτονώνεσαι,βγάζεις τον θυμό σου ή και την χαρά σου πολλές φορές.
Κάθε μέρα δεν έχεις τα ίδια συναισθήματα αλλά όταν μπαίνεις στο γήπεδο όλα αλλάζουν.
Γεμίζεις μπαταρίες με το που μπεις και φεύγεις κουρασμένος γιατί τα έδωσες όλα,γιατί ίδρωσες,γιατί προπονήθηκες,γιατί γούσταρες ρε γαμώτο να είσαι εκεί μέσα και να κάνεις αυτό που αγαπάς αληθινά.
Ζούμε πρωτόγνωρες εποχές,με μεγάλη μου λύπη δεν μπορώ να πάω στο γήπεδο όχι γιατί δεν θέλω,όχι γιατί δεν μπορώ,όχι γιατί είμαι τραυματίας,όχι γιατί είπα ένα ψεματάκι στον προπονήτη μου ότι σήμερα δεν μπορώ να έρθω επειδή θέλω να ξεκουραστώ, όχι επειδή μας έδωσε ρεπό,όχι όχι όχι...
Αλλά γιατί υπάρχει αυτός ο ιός που είναι πολύ επικίνδυνος και μας σφράγισε όλα τα γήπεδα πανελλαδικώς και μας στέρισε το δεύτερο μας σπίτι."
Ετικέτες
